WYCHOWANIE
WYCHOWANIEAby wychować psa na miłego towarzysza i towarzysza stada, warunkiem wstępnym jest zrozumienie jego zachowania. Pies nie myśli jak człowiek i nigdy nie będzie w stanie. Podobnie jak człowiek, zna emocje, uczucia przyjemności i niezadowolenia, ale nie jest w stanie rozumować rzeczy. Reaguje bezpośrednio na bodźce. Na bodźce z wewnątrz, na przykład, gdy śpi, jest głodny lub spragniony, lub na bodźce zewnętrzne, reagując na rzeczy, które wącha, słyszy, widzi, czuje lub smakuje. Jest wiecej możliwości ale nie zawsze reaguje tak samo. Czasami zapach jest ważny, innym razem neguje zapach i reaguje na coś, co słyszy, na przykład głos pana który go woła. W takim przypadku najważniejszy dla psa jest bodziec pochodzący od pana. Jeśli relacje między nimi nie są dobre, neguje pana i dalej spokojnie węszy.
Bodźce wewnętrzne mogą również określać motywację do reagowania na coś. Jeśli pies zobaczy miskę z wodą i nie jest spragniony, nie będzie pił. Jeśli pies się boi, jest to sygnał dla niektórych gruczołów hormonalnych do uwolnienia do krwi substancji, które natychmiast przygotowują organizm do reakcji. Wtedy podejmie działania i to od okoliczności zależy, czy ucieknie, czy zrezygnuje.
Ponieważ kora mózgowa u ludzi jest większa i bardziej rozwinięta niż u psów i to właśnie w tej części mózgu leży zdolność rozumowania, myślenia z wyprzedzeniem (planowania), zapamiętywania i używania języka, wynika z tego, że człowiek może reagować zarówno uczuciem (na poziomie ludzkim porównywalnym z psem), jak i umysłem. Tak więc, w przeciwieństwie do psa, ludzie mogą z wyprzedzeniem myśleć o tym, co zamierzają zrobić lub powiedzieć w określonej sytuacji. Co więcej, człowiek zna różnicę między dobrem a złem i rozumie zasady. Psa można nauczyć reguł, ale nie da się wytłumaczyć "dlaczego" musi przestrzegać określonej zasady. Ludzie i psy mogą dobrze żyć razem i dobrze się ze sobą czuć; Są to jednak dwa bardzo różne stworzenia, z których każde ma własne reakcje na bodźce z otoczenia.
Chociaż pies pochodzi od wilka, z wyjątkiem kilku ras, z wyglądu prawie nie przypomina dzisiejszego wilka. Jednak jeśli chodzi o jego życie wewnętrzne, jego instynkty zasadniczo nie różnią się od instynktów jego przodków, wilków. Różnica polega na tym, że ludzie wybrali różne rasy pod kątem pożądanych cech behawioralnych. W rezultacie jeden pies bardziej nadaje się do polowania, inny do pilnowania terytorium, a jeszcze inny do obrony stada przed drapieżnikami. Poprzez udomowienie (hodowla zwierząt domowych) i hodowlę selektywną z wszechstronnego wilka wyłonili się specjaliści w postaci wielu ras psów. Musisz poradzić sobie z tym szczególnym zachowaniem, jeśli chcesz nauczyć psa czegoś, jeśli chcesz go edukować.
Wilki żyją w stadach o strukturze hierarchicznej. W grupie jest tylko jeden przywódca, który decyduje o tym, co się dzieje. Wskazuje, kiedy i jak polować i uczy młode zwierzęta, kto tu rządzi. Wiele zwierząt które w grupie żyją dąży do jak najwyższej rangi, ponieważ przynosi to korzyści, najlepsze pożywienie, najlepsze miejsce do spania, ponadto wilk o wyższej randze ma większe sukcesy w rozmnażaniu niż wilk o niższej randze. Zazwyczaj nie mają na to szansy. Aby zdobyć pewną pozycję, nie ma walki na śmierć i życie, ponieważ nie byłoby to w interesie gatunku. Wszyscy członkowie stada potrzebują siebie nawzajem, ponieważ zwykle poluje się na grubą zwierzynę. Większość problemów rozwiązuje pozycja uszu i ogona, dźwięki oraz wysoka lub niska postawa ciała. Wilki są zwierzętami społecznymi o dużej zdolności uczenia się.
Połączenie inteligencji, potrzeby uczucia i zachowań społecznych sprawiło, że pies przez lata był doskonałym partnerem ludzi. Nadal jednak myśli i czuje jak jego przodkowie. Wiele psów dąży również do jak najwyższej pozycji w "ludzkim stadzie", chociaż nie jest to jednakowo jasne we wszystkich rasach lub w przeliczeniu na psa. W każdym razie nie rozumie antyautorytarnej postawy swojego pana. Trzeba być panem, a jeśli człowiek nie może lub nie chce się tego podjąć (w tym drugim przypadku zła instytucja demokratyczna), to pies zajmie to miejsce, w przeciwnym razie sfora nie będzie funkcjonować. Nie może robić nic innego. Konsekwencją tego jest to, że nabył prawo do poprawiania (w jego oczach) człowieka niższej rangi, jeśli uzna to za konieczne. Robi to, warcząc i/lub gryząc, jeśli coś mu się nie podoba. Zbyt wiele wolności dla psa, zbyt mało przewodnictwa, zbyt często prowadzi do cierpienia zarówno człowieka, jak i psa. Pies zawsze przegrywa w takiej sytuacji, wykazuje "fałszywe zachowanie" lub ma "niepewny charakter" i w końcu odbywa swoją ostatnią podróż do weterynarza. Jest ofiarą ludzkiej ignorancji lub niedbalstwa. Ten, kto przewodzi stadzie ludzi/psów, nigdy nie powinien być psem, ale istotą ludzką. W rodzinie pies funkcjonuje jako najniższy rangą w hierarchii. Dlatego ważne jest, aby uzgodnić, co pies może, a czego nie może robić. Każdy członek rodziny (stada) musi przestrzegać tych umów, jest to jasne dla psa. Dobry lider stada jest również konsekwentny, więc nie jednego dnia na tapczanie, a następnego nie. Dobry lider (człowiek) używa swojej postawy i głosu. Nie warczy ani nie gniewa się przez cały dzień, wręcz przeciwnie, jest cichy z wielką duchową wyższością. Szanuje psa w jego psim charakterze i stara się zdobyć jego zaufanie poprzez sposób postępowania z psem. Jeśli nam się to uda, będziemy mieli w psie towarzysza na całe życie.
Wychowanie jest koniecznością. Presja na właścicieli psów wzrosła w ostatnich latach i będzie rosła w nadchodzących latach. Najczęstsze problemy to bezpańskie psy, psia kupa, szczekające i gryzące psy. Pojawia się coraz więcej przepisów, takich jak obowiązek prowadzenia psa na smyczy, podatek od psów, często zbyt małe lub w ogóle nie ma obszarów bez smyczy. Psu odbiera się dużo swobody. Jednak wszystkie te środki nie rozwiązują pierwotnej przyczyny problemów. Oczywiście bezpańskie psy stanowią zagrożenie w ruchu drogowym, często ze śmiertelnym skutkiem dla psa i prawdopodobnie rannymi lub poważnie przestraszonymi ludźmi. Ponadto psy te mają szansę zdeponować swoje odchody w dowolnym miejscu. Pies może łatwo nauczyć się załatwiać się w określonym miejscu. Nie powinno to być na chodniku ani na środku trawnika, ale na wybiegu dla psów, w krzakach lub na samym skraju trawnika, jeśli nie ma innej opcji. To tylko kwestia zebrania jego sterty i umieszczenia jej tam, gdzie będzie mógł to zrobić w przyszłości. Następnym razem, gdy zostanie tam zabrany, wyczuje swój własny zapach, co zachęca go do zrobienia tego ponownie. Jeśli właściciel psa wyda mu komendę, np. "kupa" lub "w krzakach", uczy się również robić to na komendę, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jeśli po pewnym czasie (sześć tygodni) załatwianie się w krzakach stało się nawykiem, to również będzie szukał krzaków z własnej inicjatywy w dziwnym (ale bezpiecznym) środowisku. W międzyczasie, jeśli zna komendę "kupa", można pozwolić psu załatwić się w wyznaczonym miejscu, zanim zostanie dopuszczony do zabawy. Problemy szczekania i gryzienia są do rozwiązania, jeśli coś zostanie zrobione z przyczyną. Jeśli pies jest wychowywany jako mały człowiek, mogą pojawić się również duże problemy. Nie możemy prosić psa, aby stał się małym człowiekiem, aby nas zrozumieć, z drugiej strony człowiek może stać się małym psem. Nie oznacza to, że musisz zacząć chodzić na czterech nogach już teraz, ale że musisz zacząć myśleć bardziej uparcie. Jeśli traktujesz swojego psa tak, jak oczekuje od niego traktowania, przekonasz się, że szkolenie wcale nie jest takie trudne, a przyczynę wielu problemów można wyeliminować lub im zapobiec.
FORMY ZACHOWANIA I KOMUNIKACYJNE PSAKiedy mówimy o zachowaniu psa, są 2 elementy, których nie możemy zignorować. Są to dominacja i uległość. Stanowią podstawę wszystkich form zachowania i komunikacji między psami oraz między psami a innymi zwierzętami i ludźmi. W zasadzie pojęcia te są odrębne od agresji. Tylko wtedy, gdy komunikacja poprzez dominację i uległość nie zostanie zrozumiana lub zaakceptowana, przerodzi się w agresję. Zachowanie dominujące i uległe są bardziej zależne od ego niż od siły, chociaż to ostatnie oczywiście ogromnie pomaga, jeśli chodzi o walkę. Jednak największy pies nie zawsze jest szefem, często małe psy mogą wykazywać tak wiele dominujących sygnałów, że większy pies akceptuje mniejszego psa jako wyższego rangą.
Pochodzenie i uznanie dominacji i uległości można znaleźć u przodków psa, wilka. W stadzie wilków dokłada się wszelkich starań, aby zapewnić przetrwanie gatunku, a to wymaga silnej hierarchii. Ta hierarchia lub porządek pierwszeństwa jest określany głównie przez zachowanie dominujące lub uległe. W znacznie mniejszym stopniu poprzez walkę, ponieważ może to skutkować tylko śmiercią rannych, a to może tylko osłabić grupę. Wszystkie te środki komunikacji można jeszcze znaleźć, często w osłabionej formie, u naszych dzisiejszych psów.
DOMINACJATermin ten jest używany, czyli autorytatywnym, nieznoszącym sprzeciwu. Ten rodzaj zachowania służy do przekazania, że jeden pies czuje się większy, lepszy i silniejszy od drugiego. Im bardziej dominujące zachowanie, tym silniejszy się czuje. Kiedy drugi pies uzna to zachowanie za wystarczająco dominujące, zaakceptuje je i wykaże uległe zachowanie, hierarchia zostanie ustalona. Jeśli jednak drugi pies uważa, że nie jest to wystarczająco dominujące, będzie wykazywał jeszcze bardziej dominujące zachowanie, będzie to trwało, dopóki jeden z nich nie zaakceptuje drugiego jako wyższej rangi. Jeśli oba psy są mniej więcej w równym stopniu dominujące i nie poddają się wzajemnej dominacji, to walka będzie musiała zdecydować, kto rządzi.
Przykłady zachowań dominujących:Stawanie się wielkim.
Noszenie podniesionego ogona.
Uszy stojące i skierowane do przodu.
Chodzenie ze sztywnymi nogami.
Połóżenie się na wysokim miejscu, stanie.
Ignorowanie drugiego.
Nastroszenie sierści na grzbiecie.Jazda na innych psach.
Naciskanie głową lub łapami na ramiona drugiego.
Przewrócenie drugiego.
Nieustanne domaganie się uwagi.
Stawianie czoła drugiej osobie (zwłaszcza w kontaktach z ludźmi).
Prowadzenie, bycie pierwszym, który przechodzi przez drzwi, ciągnięcie za smycz.
Podgryzanie pyska drugiego.
Intensywne patrzenie drugiemu w oczy.
Warczenie podczas zabawy.
Warczenie w pobliżu miski lub kości.
Pokazywanie zębów.
Pozwalając drugiej osobie przyjść do niego.
ULEGŁOŚĆNazwa od razu wyjaśnia, o co w tym wszystkim chodzi, o zachowanie uległe. W ten sposób pies wskazuje, że akceptuje bardziej dominującą pozycję drugiego. Im bardziej uległe zachowanie, tym niższa pozycja w hierarchii. Zachowanie uległe jest często mylone ze strachem, w przeciwieństwie, nie mają one ze sobą nic wspólnego. Jednak sygnały zewnętrzne są bardzo podobne.
Przykłady zachowań uległych:Stawanie się małym
Noszenie ogona nisko lub między nogami
Kładzenie uszy płasko do tyłu
Ofiarowanie gardła
Pokorne siusiu, mocz
Kładzienie się na grzbiecie, ofiarowanie brzucha
Lizanie pyska innego psa
Odwracanie, unikanie wzroku
Schodzenie z drogi, gdy nadchodzi drugi osobnik
Wsuwanie nosa pod głowę drugiego osobnika
Dominacja i uległość mogą również wystąpić jednocześnie, kiedy tak się dzieje, nazywamy to zachowaniem ambiwalentnym. W tym zachowaniu pies (lub osoba) wysyła sprzeczne sygnały. Na przykład, uszy do tyłu i ogon do góry, chce uciec, ale z drugiej strony tego nie robi. Z powodu tej wątpliwości ambiwalentne psy są nieprzewidywalne i wkrótce można spodziewać się agresywnego ataku.
Kiedy przyjrzymy się tym formom komunikacji i związanym z nimi sygnałom w praktyce, szybko staje się jasne, w jaki sposób psy komunikują się i jak jest ustalona hierarchia pomiędzy tymi osobnikami. Możemy również reagować na psy, które wykazują dominujące lub uległe zachowanie wobec nas. Kiedy zaczniemy rozumieć zachowanie psów, wkrótce stanie się jasne, że to tylko wierzchołek góry lodowej, ponieważ każdy pies pokazuje znacznie więcej, niż nam się wydaje, każde zachowanie ma powód i jest komunikacją dla psa, bez względu na to, jak niewinne lub nieważne wydaje się widzieć to, co pokazuje. Podsumowując, my, jako właściciele, będziemy musieli ciężko pracować, aby zrozumieć psa, ponieważ pies nie może nauczyć się nas rozumieć. Kiedy zrozumiemy naszego psa, możemy zacząć pracować nad jego opanowaniem pokazując wystarczającą ilość dominujących sygnałów od nas i korygując dominujące sygnały od psa. Jeśli będziemy to robić konsekwentnie i cierpliwie, powoli, ale pewnie dojdziemy do dobrych relacji z naszym psem. Jeśli ten związek jest dobry, jesteś tylko o mały krok od posłusznego psa. Z takim psem będziesz się świetnie bawił, podczas treningu zobaczysz, że pies też ma dużo frajdy pracując dla Ciebie, ale przede wszystkim z Tobą.
SFORAAby zbudować dobrą relację ze swoim psem, musisz szanować go jako psa. Nie ma ludzkiego umysłu i nie potrafi rozumować. Odkąd nauka zaczęła koncentrować się na badaniach nad zachowaniem zwierząt, stało się jasne, że pies reaguje inaczej niż np. dziecko. Pies, podobnie jak jego przodkowie, wilki, postępuje zgodnie ze swoimi instynktami i robi to, co musi robić, nie może postąpić inaczej. Pies nie jest w stanie traktować człowieka jak człowieka, więc człowiek musi traktować psa jak psa. Aby zrozumieć relację między właścicielem a psem, której doświadcza pies, musimy przyjrzeć się jego pierwotnemu sposobowi życia. Wśród przodków psa każde zwierzę ma swoje miejsce w hierarchii stada. Wyższe miejsce zdobywa się, walcząc o nie lub gdy przywódca grupy sam odpadnie. Tym, który najlepiej się do tego nadaje, jest lider grupy. On utrzymuje porządek a nie że każdy rządzi. Inne wilki akceptują swojego przywódcę i czują się z nim bezpiecznie, dlatego w stadzie panuje spokój i porządek.
W sforze psa, składającej się z ludzi i zwierząt domowych, również powinien panować spokój. Pies którego masz w domu, zachowuje się zgodnie z tymi samymi prawami, co jego przodkowie. Będzie też chciał powalczyć o miejsce w stadzie, w którym trafił jako pies domowy. Równy wzrost nie jest możliwy u psów, znajduje się w pozycji Góra lub Dół w stosunku do człowieka. Jeśli jednak my, jako ludzie, nie chcemy, aby pies dyktował, co możemy, a czego nie możemy robić, musimy upewnić się, że pies znajduje się na dole hierarchii. W tej pozycji pies będzie czuł się nie tylko bezpiecznie, ale również komfortowo. Mając większą swobodę ruchów w stadzie, może swobodnie poruszać się w salonie, przy dobrej pogodzie również w ogrodzie, pies domowy zyskał wyższą pozycję niż pies z przeszłości, który był tam tylko do pilnowania lub polowania.
CZŁOWIEK JAKO PRZYWÓDCAJeśli pies nie otrzyma wystarczających wskazówek, stanie się niezdecydowany, a to może prowadzić do różnego rodzaju problemów. Zwłaszcza bardziej dominujące psy wykorzystają swoją szansę i spróbują przejąć prowadzenie w stadzie. Stopniowo przejmie prowadzenie jako wynik szeregu pozornie nieistotnych wydarzeń. W pewnym momencie pies nie będzie cię prosic o zabawe, nie, ty musisz się z nim bawic.
Jako szczeniak podejmował wiele inicjatyw: regularnie przybiegał ze swoją zabawką i zwykle szło się z nim pobawić przez chwilę. Jeśli nie uda mu się od razu nakłonić cię do zabawy, będzie szczekał lub marudził, dopóki tego nie zrobisz. Dował znać również, kiedy chce być głaskany. Jako mały kłębek wełny przytulał się do ciebie wieczorem, dawał ci łapę, a oglądając telewizję, głaskałeś go, dopóki nie zasnął. Jeśli nie miał ochoty na głaskanie, po prostu odchodził. Teraz starzejąc się chce nadal być głaskany, ale nie zawsze w czasie, który ci odpowiada: nie, jeśli sam tego chce, a najlepiej nie na tak długo. Jeśli trwa to zbyt długo, warczy. Jeśli będziesz kontynuować, poprawi cię, gryząc. Ma też swoje ulubione miejsca. Jeśli zostanie pogłaskany w niewłaściwym miejscu, natychmiast daje o tym znać, warcząc lub gryząc. Podczas spaceru wyznacza kierunek, tempo i ciągnie za sobą niższego "przywódcę", który posłusznie podąża za nim. Jeśli rozkazy psa, który stał się przywódcą z przymusu, nie zostaną wykonane, to w stadzie nie ma porządku i pies musi interweniować. Najpierw ostrzega warcząc, a potem grozi podnosząc wargę. Jeśli to również nie przynosi efektu, to pozostaje tylko jedno, musi mocniej korygować, aby człowiek znalazł się na właściwym miejscu w hierarchii. Pies może to zrobić tylko w jeden sposób, a mianowicie ugryźć, a wtedy cierpienie staje się ciężarem. Pies często musi za to zapłacić własnym życiem, ale wina nie leżała po stronie psa (w końcu zrobił to, co do niego należało), ale po stronie człowieka, który nie udzielił mu właściwych wskazówek. Kiedy szukamy idealnej relacji między psem a właścicielem, pies powinien być zawsze w pozycji Dół, a właściciel zawsze w pozycji Góra.
ZACHOWANIE CZŁOWIEKA JAKO PRZYWÓDCY
Pewne zachowanieTwój głos i postawa powinny wyrażać "pewne siebie" zachowanie. Z tonu, w którym mówisz, jasno wynika, że masz na myśli to, co mówisz. Wymawiane "nie wolno" w karzącym tonie oznacza natychmiastowe zatrzymanie tego, co pies robi, a "Dobry" jest naprawdę dobry. Zwykle nie ma potrzeby ryczeć ani krzyczeć na psa. Strofując psa, głos powinien brzmieć nisko i nie wystrzeliwać w górę z powodu napięcia, ponieważ wtedy osiągniesz coś przeciwnego. Nie powtarzaj też poleceń w nieskończoność, jeśli dziś będziesz musiał powtórzyć to trzy razy, prawdopodobnie jutro będziesz musiał powtórzyć to cztery razy, a w przyszłości pies po prostu pozwoli ci z nim porozmawiać. Jeśli wahasz się w swoich działaniach, pies zarejestruje to bezbłędnie. Odważy się na więcej i wygra w sytuacji konfliktowej.
Jeśli to konieczne, przyjmij dominującą postawę; Idź prosto. Psy o wyższej randze zawsze stają się duże, gdy chcą coś wyjaśnić psu, który jest niżej w randze: ogon jest wyprostowany do góry, a uszy są również uniesione, jeśli to możliwe, do góry lub do przodu. Stają się tak duże, jak to tylko możliwe, stojąc prosto na nogach, a szyja jest wyciągnięta. Jeśli siedzisz i wydajesz psu polecenie, a pies nie liczy się z tobą, wstań.
Przede wszystkim zachowuj się spokojnie w stosunku do swojego psa, wiele ruchów rękami i ramionami wkrótce będzie postrzegane jako sygnał do zabawy. Stymulują jego chęć gryzienia. Otoczenie (ruchliwe i bardzo hałaśliwe lub bardzo ciche) często decyduje o zachowaniu psa.
Konsekwentne zachowanieUzgodnij ze współlokatorami, co pies może, a czego nie może zrobić; Nie powinno być tak, że ojciec i dzieci pozwalają przebywać psu na kanapie, ponieważ jest tak przytulnie i że matka absolutnie tego nie chce. To dezorientuje psa, powinny istnieć zasady i granice dla psa. Konsekwentne zachowanie oznacza również: tak to tak, a nie to nie. Więc nie karz psa, gdy raz coś ukradnie, a innym razem się śmiejesz. On tego nie rozumie.
Wyraźne zachowanieUżywaj tego samego słowa dla określonego polecenia i nie używaj go dla wielu terminów. Jeśli mówisz "leżeć", kiedy chcesz pozwolić psu się położyć, nie mów tego, gdy pies wskakuje na ciebie lub musi wstać z kanapy. Jeśli używasz już słowa "leżeć " do innych celów, powiedz " w dół ", aby pies się położył. Jeśli pies gryzie ręce lub ubranie w zabawny sposób, zabroń mu, wyjaśnij ostrym "nie" lub "nie wolno", że absolutnie tego nie chcesz. Ważne jest, aby te słowa były używane zarówno we właściwym czasie, jak i we właściwym tonie. Wola pana jest prawem. Pies musi wykonać daną komendę, jeśli wydasz mu komendę "siad", to musi siedzieć, a nie kłaść się. Bycie głuchym jest dla niego niefortunne, ale to nie działa. Bądź cierpliwy i konsekwentny, uderzenie go nie pomoże i przyniesie tylko odwrotny skutek.
InicjatywaZgodnie z zasadą to przywódca inicjuje działania. Ma to ogromne znaczenie przy ustalaniu hierarchii. Zwróć uwagę, jak niektóre psy podejmują wiele inicjatyw! niezauważalnie pną się w góvę.
Jeśli twój pies ciągle do ciebie przychodzi i kładąc łapę lub głowę ,domaga się, aby był głaskany i przytulany , nie podporządkowuj się. Pies wydaje ci polecenie, a jeśli je wykonasz, to kto tu rządzi? Pozwól psu zrobić coś, żeby został nagrodzony, np. pozwól mu najpierw usiąść, a następnie go pogłaskaj w nagrodę. Działa to w obie strony, potwierdzasz swoją rangę, a pogłaskanie zachowuje swoją wartość. Dlaczego miałby coś dla ciebie zrobić, skoro i tak jest głaskany i przytulany przez cały dzień? Możesz też spokojnie go odprawić : " nie, nie marudź ", jeśli nadal będzie się zachowywał przyciągając uwagę, a następnie ukarać go ostrym " nie wolno " .
Czy pies przychodzi do ciebie przez cały dzień z zabawką w pysku, aby się razem bawić, a ty zgadzasz się na to, aby pozbyć się zrzędzenia, zamiast wydać mu polecenia. Zamiast tego podziękuj mu za przyniesienie zabawki, ale nie przyjmuj jego zaproszenia. "Nie, nie teraz" i odłóż zabawkę. Jeśli pies ucieknie i pogodzi się ze swoim losem, możesz zawołać psa do zabawy po kilku minutach, jeśli masz na to ochotę. W końcu to Ty podjąłeś inicjatywę, aby grać. I o to w tym wszystkim chodzi.
Jeśli pies będzie błagał, a Ty mu coś dasz, pies postawi na swoim. Jeśli przyjdzie ze smyczą lub miską z jedzeniem, a ty pójdziesz na spacer lub dasz mu jeść: znowu jego sukces. Ty decydujesz, kiedy spacerować (upewnij się, że pies ma wystarczająco dużo ruchu poza drzwiami i ogrodem), a kiedy jeść. W przypadku problemów rangi właściciel pozbawia psa wszelkiej inicjatywy.
Jeśli relacja między tobą a psem jest w 100 procentach dobra, możesz być bardziej elastyczny i nie jest tak źle, jeśli bawisz się razem, jeśli to on zaprasza cię do zabawy. Albo jeśli spontanicznie pogłaszczesz go po głowie i przytulisz, bo chcesz mu pokazać, że go kochasz.
Nagroda i karaStaraj się wychować swojego psa w pozytywny sposób. Równocześnie bardzo ważne jest, aby pies był chwalony i nagradzany za swoje dobre zachowanie. Nie tylko chętnie powtórzy to zachowanie, ale także doda mu to pewności siebie. Nagrody powinny być najważniejszą częścią edukacji, kar należy unikać w jak największym stopniu. To, co pies powinien zrobic, jest uprzyjemnione przez pana, poprzez dodanie do tego czegoś miłego: przyjaznego głosu, pieszczot, miłej zabawy lub czegoś smacznego. To, czego psu nie wolno, pan nakłada na to tabu, dołączając do tego coś nieprzyjemnego: surowy gniewny głos, ostre " nie wolno ". W razie potrzeby pies zostanie ugryziony w pysk, poprzez zakrycie pyska dłonią i delikatne go ścisnięcie, lub zostanie złapany za policzki z rownoczesnym surowym spojrzeniem. Straszenie psa za pomocą strużki wody z pistoletu na wodę lub rzucanie w niego czymś może zrobić na psie duże wrażenie, podobnie jak wyrzucenie go na chwilę ze sfory. Jeśli kara nie jest skuteczna, musi być jaśniejsza. Nagradzaj i karz w odpowiednim czasie, czyli natychmiast po wykonaniu zachowania. Jeśli zrobisz to później, pies nie będzie już kojarzył nagrody z dobrym zachowaniem lub kary z "przestępstwem".
POTWIERDZENIE POZYCJI W HIERARCHII
Ćwiczenia wychowawcze
Świetnym sposobem na potwierdzenie swojej rangi są wychowawcze lub podstawowe ćwiczenia. Z każdym poleceniem, któremu pies jest posłuszny, podporządkowuje się swojemu wyższemu rangą panu. Nie wydawaj mu bezmyślnie polecenia, nie zwracając uwagi na to, czy je wykonuje. Jeśli tego nie robi, a ty tego nie zauważasz, bo od dłuższego czasu zajmujesz się czymś innym, to tracisz trochę autorytetu w oczach psa. Istnieje kilka ćwiczeń, które każdy pies musi być w stanie opanować, aby dobrze funkcjonować w ludzkim społeczeństwie.
Usiądź, połóż się, zostań, przyjdź na zawołanie i chodź na smyczy bez ciągnięcia.
Przychodzi do ciebie, kiedy go wołasz. Za każdym razem, gdy pies wykona polecenie, jest to potwierdzenie Twojej rangi. W takim przypadku niższa ranga przychodzi do wyższej rangi. Upewnij się więc, że pies zawsze przychodzi, gdy go zawołasz. Przychodzenie do Ciebie powinno psu sprawiać przyjemnosć; Można użyć przynęty w postaci przysmaku lub zabawki, którą uwielbia. Zawsze go nagradzaj, nigdy nie karz, jeśli zajmie to trochę więcej czasu. Pies w końcu wykonał polecenie. Jeśli go ukarzesz, nie wie nic lepszego niż to, że zostanie ukarany za przybycie. Rozumiesz, że następnym razem zajmie mu to jeszcze więcej czasu. (W końcu nauczyłeś go: przychodzenie nie jest zabawne)
Chodzenie bez ciągnięcia to inne ćwiczenie. Ciągnięcie na smyczy jest zachowaniem dominującym: w końcu podążasz za psem i stoisz wtedy niżej w hierarchii. Powinieneś nauczyć szczeniaka wychodzić na spacer bez ciągnięcia: Ty określasz tempo i kierunek. Jeśli pies chce iść w prawo i ciągnie cię za sobą, idź w lewo; Jeśli pies chce skręcić za róg, idź prosto. Naucz psa, aby zwracał na Ciebie uwagę, a nie na odwrót. Bądź pierwszą osobą, która wyjdzie z domu.
Nauka siadania, "siad", leżenia, "leżeć" i pozostawania "zostań" jest nie tylko potwierdzeniem pozycji w hierarchii ale dodaje psu spokój. Dodatkowo nauczysz psa dobrych nawyków i będziesz miał nad nim kontrolę. Ponownie, nigdy nie zapomnij natychmiast nagrodzić psa za dobre zachowanie.!!
Zabawa
Jeśli chcesz zbudować dobrą relację ze swoim psem, baw się z nim dużo. Podczas zabawy z psem możesz w zabawny sposób pokazać, kto tu rządzi. To Ty decydujesz o początku, końcu, ale także o sposobie rozgrywania gry.
Nie graj coraz bardziej dziko, zwłaszcza dominujące psy mają tendencję do angażowania się w bitwę o lepszą pozycję z tobą podczas gry. Nie kładź się i nie baw się z nim na leżąco, jesteś w podrzędnej pozycji dla psa. Nie pozwól psu stać ani leżeć na tobie, zawsze trzymaj głowę nad jego głową. Podczas zabawy chwyć go żartobliwie za pysk, pies odbiera to jako przyjazny, ale dominujący gest lub odepchnij go od siebie. W zabawach w przeciąganie liny nie pozwól psu wygrać, czyli masz szmatę linę i ją trzymasz. Jeśli twój pies nie puszcza na komendę, nie baw się w przeciąganie liny, ponieważ stracisz autorytet w oczach psa. Psu nie wolno również gryźć rąk, nóg, odzieży i butów podczas zabawy. Jeśli relacje między tobą a twoim psem są dobre czyli to ty jestes przywódcą, to czasem możesz pozwolić mu wygrać w trakcie zabawy co podtrzymuje go w napięciu. W przypadku niepewnego lub niespokojnego psa wskazane jest nawet, aby od czasu do czasu pozwolić mu wygrywać podczas gry, nie tylko po to, aby uczynić ją bardziej ekscytującą, ale także po to, aby dodać mu trochę więcej pewności siebie. Jednak zawsze sam wygrywasz ostatnią grę: "dość" i ponownie odkładasz zabawkę. Zabawy w aportowanie i wyszukiwanie są nie tylko zabawne, ale także dobre jako tłumiki dominacji. Osoba o niższej randze wyszukuje lub podnosi przedmiot i przekazuje go osobie wyższej randze.
Szczotkowanie
Jeśli szczotkujesz psa, a on warczy (często z podniesionym ogonem) lub odchodzi, a ty przestajesz szczotkować, to pies wygrał. Dla niektórych psów szczotkowanie jest atakiem na ich dominację. Co więcej, osobista strefa, którą każda żywa istota ma wokół siebie (jak dotąd i nie dalej), zostaje naruszona. Jeśli Twój pies ma problemy ze szczotkowaniem, zacznij od miejsca, w którym nie wykazuje jeszcze oporu (zwykle okolice ramion i grzbietu) i spróbuj określić granice, w których napotykasz i nie spotykasz się z oporem. Spróbuj najpierw przesunąć te granice, a następnie całkowicie je wymazać. Wymagana jest cierpliwość. Powinno być również możliwe dotykanie i czyszczenie wewnętrznej strony łap oraz spodu podeszew stóp. Pozwól mu przewrócić się na bok lub plecy podczas szczotkowania, pies będzie w pozycji podporządkowanej i możesz szczotkować jego brzuch. Szczotkuj psa codziennie, nie tyle ze względu na sierść, ale dlatego, że potwierdza to jego rangę. Twój pies powinien zawsze pozwalać Ci go pielęgnować. Możesz wydawać mu wszelkiego rodzaju polecenia w tym samym czasie; " stój ", " leżeć ", " na plecach " i oczywiście " dobry", gdy podąża za nimi. Staraj się unikać bólu na początku, szczotkuj go miękką szczoteczką dla niemowląt. Nie wdawaj się z nim w ciężką walkę, możesz przegrać. Jednak sam zdecyduj, kiedy pies jest gotowy i to zawsze w czasie, gdy pies nie stawia oporu. Gdy pies nabierze do ciebie wystarczającego zaufanią, nie tylko przyniesie to korzyści twoim relacjom z nim, ale także opieka nad nim będzie przyjemnością.
CODZIENNA PRAKTYKA
Własne miejscePies powinien mieć stałe miejsce w domu, blisko swojego stada (rodziny), ale żeby nie na przejściu. Powinno to być miejsce, w którym czuje się bezpiecznie i do którego zawsze może się wycofać, jeśli poczuje taką potrzebę. Czasem nawet można go tam wysłać, np. podczas posiłku. W ten sposób pies uczy się nie żebrać, a człowiek potwierdza swoją pozycję. Chcesz, aby tam został, a pies wykona polecenie. Jest ważne, aby pies nie uważał tego miejsca za swoje terytorium i bronił go. Nigdy nie powinien być wysłany do tego miejsca za karę ani ukarany w tym miejscu.
Flagi zapachoweFlagi zapachowe nie powinny być pozostawiane wszędzie. Ty wskazujesz, kiedy pies ma oddać mocz. Podnoszenie łapy o każde drzewo, słupek czy krzak podczas spaceru z psem naprawdę nie jest konieczne. Po prostu przejdź dalej i w miejscu, które zostanie przez Ciebie określone, pozwól psu zająć się swoimi sprawami. Więc tylko w wyznaczonym miejscu pies powiniem załatwiać swoje potrzeby.
Jedzenie, ZabawkiMiska na jedzenie, zabawka i kość powinny być zawsze możliwe do zabrania. Jeśli nauczysz tego w przyjemny sposób, pies nie będzie już skłonny bronić swojej miski z zazdrości o jedzenie. Nie wkładaj jedzenia do jego miski od razu, ale najpierw włóż trochę jedzenia. Gdy się skończy (na późniejszym etapie) zabierz jego miskę i napełnij ją ponownie. W ten sposób pies uczy się, że zabranie miski z jedzeniem nie stanowi problemu, wręcz przeciwnie, jest w tym coś więcej... czasem nawet coś jeszcze smaczniejszego. To samo dotyczy kości. Jeśli Twój pies ma z tym trudności, daj mu kość, która jest jeszcze smaczniejsza po komendzie "puść". To samo dotyczy zabawki: zamień zabawkę na przysmak, a także użyj polecenia " puść ". Naucz swojego psa, aby ładnie siedział i czekał, gdy przygotowujesz mu jedzenie. Dzięki temu twój pies będzie spokojny, a miskę z karmą możesz położyć bez przewrócenia się. Pies może zacząć jeść tylko na twoją komendę.
Podnoszenie psaPodnoszenie psa jest gestem dominującym. Jeśli pies jest za duży, spleć palce pod klatką piersiową psa i unieś tylko przednie nogi z ziemi. Taki jestem silny, a w oczach psa zdecydowanie jesteś super psem. Przyzwyczaj psa do tego, że kładziesz mu rękę na głowie, że twoja ręka zakrywa pysk od góry i że możesz bez oporu naciskać na jego ramiona.
JazdaW większości przypadków jazda psa jest również zachowaniem dominującym. Nigdy nie pozwalaj psu jeździć na człowieku. Oczywiście podnoszenie nogi na człowieka również nigdy nie jest dozwolone.
PrzywilejeW przypadku problemów z hierarchią zabroń psu już przyznanych przywilejów. Nie wpuszczaj go więcej do sypialni, nigdy więcej nie pozwól mu wchodzić na kanapę, łóżko lub na kolana. W końcu przyzwolenie na te rzeczy stawia go na równi z ludźmi, a to sprzyja dominacji, a tym samym gryzieniu.
WizytaNigdy nie zamykaj psa, gdy przychodzą goście. Mógłby stać się agresywny w stosunku do tych, w jego oczach, paskudnych gości. Naucz go zachowywać się. Pies nie decyduje, kto może, a kto nie może odwiedzać. Dozwolone jest szczekanie gdy dzwoni dzwonek do drzwi. Szczekanie po wydaniu komendy " Dość " jest niedozwolone. Niedozwolone jest również okazywanie zachowań przyciągających uwagę (piski, skomlenie i szczekanie). Wychowując swoje dzieci, uczysz je również, że nie przeszkadzają ci przez cały czas, gdy rozmawiasz z innymi. Przede wszystkim nie nagradzaj tego błędnego zachowania psa, uspokajając psa kojącym słowem "spokój", a także głaszcząc go po głowie, ale mów " nie wolno " karzącym tonem. Nagroda (dobrze wychowany), jeśli pies dobrze zareaguje i powstrzyma niepożądane zachowanie. Następnie wyślij psa spokojnie na jego miejsce, nie za karę, ale po to, by przynieść mu spokój. Może mieć coś do żucia, ale musi pozostać na miejscu, dopóki nie będzie mógł opuścić swojego miejsca na twój sygnał.
Chodzenie za tobąNie pozwól, aby pies chodził za tobą przez cały dzień. Szczególnie nieco niepewny siebie pies chce być blisko ciebie. Jeśli nie jest to możliwe i wychodzisz bez psa, jest sfrustrowany (chce iść, ale nie może). Może to wyrazić, na przykład, poprzez wandalizm (bycie czymś zajętym, aby nie czuć już tego paskudnego, niebezpiecznego uczucia samotności). Może też zacząć szczekać i/lub skomleć (jestem tutaj, gdzie jesteś) lub stać się tak emocjonalnie pobudzony, że z czystego nieszczęścia zacznie znów załatwiać się w domu. Naucz go, aby stał się bardziej niezależny, gdy jesteś w domu i stopniowo buduj poczucie samotność.
DzieciNigdy nie zostawiaj swoich psów i małych dzieci samych. Zwłaszcza "raczkujące dzieci" często wydają się groźne. Patrzenie psu prosto w oczy i podchodzenie do niego jest oznaką agresji. Jeśli pies gryzie, ponieważ jest osaczony, a dziecko jest przestraszone, płacze i wycofuje się, to pies wygrał. Często będziesz musiał chronić swojego psa przed małymi dziećmi. Naucz je, aby nie przeszkadzały psu w miejscu, nie wrzeszcały na psa, nie rzucały w niego zabawkami, nie ciągnęły za uszy ani nie kłuły oczu, nie budziły śpiącego psa itp., itp. Większość psów jest bardzo tolerancyjna w stosunku do małych dzieci, ale mogą wystąpić problemy z komunikacją, ponieważ nie rozumieją nawzajem swojego zachowania, a to może mieć bardzo nieprzyjemne konsekwencje. Naucz swoje dzieci, aby szanowały swojego psa. Naucz je, że to zwierzę, a nie zabawka. Naucz je aby przywoływały psa, a nie podchodziły do niego, żeby się pobawic. Naucz je też, aby nie głaskały obcych psów. Nigdy nie pozwalaj małym dzieciom wyprowadzać psa samemu. Na smyczy Twój pies zachowuje się inaczej niż wtedy, gdy swobodnie spaceruje po domu, ponadto często postrzega dziecko jako osobę niższej rangi i będzie chciał je bronić przed kimkolwiek lub czymkolwiek. Jeśli dojdzie do takiej kłótni, Twoje dziecko będzie pomiędzy. Nigdy nie zostawiaj dzieci samych z psami w miejscu bez Twojego nadzoru.
REZULTAT
NiewyszkolonyNiewyszkolony pies jest więźniem swojego otoczenia. Nie można go wypuścić, bo nie przyjdzie. W mgnieniu oka ciągnie za smycz, więc jego oddech staje się coraz szybszy. Nie ma możliwości zabrania go do samochodu, ciągle się rusza, piszczy i szczeka, więc to też nie jest zabawne. Nie ma możliwości zabrać go z wizytą, a jeśli przyjdą goście, jest zamykany, bo się nie zachowuje.
Ponieważ nie może pozbyć się energii i jest znudzony, wymyśla różne rzeczy, aby trochę się zabawić w swoim życiu w sposób, który zwykle nie jest dla ciebie przyjemny.
Dobrze wychowanyJest to więc pies, który znajduje się na niższej pozycij w stosunku do ludzi i tam czuje się zarówno bezpiecznie, jak i komfortowo. Zawsze może być spuszczony ze smyczy, aby pobawić się z tobą lub innymi psami. Jeśli jest to dla niego trudne, ponieważ nie lubi niektórych psów, nie ma problemu, ponieważ przychodzi, gdy jest wołany. Może pojechać z tobą do restauracji, na wakacje, może być z tobą wszędzie, bo się zachowuje. Właściciel i pies świetnie się ze sobą bawią, pracują, spacerują, robią razem różne rzeczy. Są najlepszymi "kumplami" i lubią się nawzajem.
Uświadom sobie, że dobrze wychowany pies daje dużo swobody !!!!
Krótkie podsumowanie
AKTY DOMINUJĄCESą to działania, dzięki którym wyraźnie pokazujemy samemu psu najwyższą rangę w naszej rodzinie.... (dla psa, dla stada). Działania te kosztują nas niewiele wysiłku i są bardzo jasne dla psa. W zasadzie działania te mogą być stosowane na co dzień.
- Człowiek jako pierwszy przechodzi przez drzwi wychodzące na zewnątrz. To są drzwi pierwszego rzędu, nawet kiedy wchodzisz, idziesz pierwszy. To potwierdza Twoją najwyższą pozycję w hiearchii. Upewnij się również, że wszyscy pozostali członkowie rodziny, którzy również wychodzą z domu w tym czasie, wychodzą wcześniej niż pies. Na przykład pies jest najniższym rangą członkiem rodziny.
- Jeśli masz w domu kilka drzwi, użyj tych drzwi, aby na chwilę odizolować psa w pomieszczeniu. (To musi być krótkie). To sprawi, że będzie jasne, że jesteś tak potężny, że umieścisz go na skraju stada, a także umieścisz innych członków rodziny wyżej w randze. Upewnij się, że nie wracasz do psa, dopóki pies nie będzie się zachowywał spokojnie. Gdybyś na przykład podszedł do niego, gdy zapiszczy, będzie dalej piszczał ponieważ ostatnim razem został nagrodzony za pisk, ponieważ ponownie otworzyłeś drzwi.
- Pies musi być przywitany jako ostatni przy wejściu. Najwyżsi rangą witają się jako pierwsi, a potem najniżsi. Oznacza to, że jeśli jeden z członków rodziny ponownie wejdzie do "rodziny", najpierw należy przywitać pozostałych członków rodziny, a dopiero potem psa. Zrób to zwłaszcza jeśli masz mniejsze dzieci i/lub jeden z członków Twojej rodziny ma problemy z psem.
- Nie pozwól, aby pies urósł przed tobą. Więc podczas powitania i tym podobnych pies powinien pozostać nisko. Upewnij się, że pies ma założoną skórzaną obrożę, abyś mógł używać jej jako uchwytu, aby utrzymać ją nisko. Możesz naciskać na ramiona psa (przejście szyja-plecy) obiema rękami. Psy często robią to między sobą podczas powitania, najwyższy rangą kładzie szyję na ramionach niższej rangi i w ten sposób potwierdza swoją pozycję.
- Jeśli pies gdzieś leży, nie chodź wokół psa, ale przejdź nad nim lub pozwól mu się odsunąć. "Przywódca psiej sfory" nigdy nie ustąpi miejsca niższej randze.
_ Wołaj psa do siebie w każdej sytuacji. Niższa ranga przechodzi do wyższej rangi. Tylko za karę wyższa ranga przechodzi do niższej. Postaraj się, aby przyjście było jak najprzyjemniejsze dla psa. Przećwicz to ze smakołykiem dla psa, np. gdy idziesz się pobawić, załóż smycz przed wyjściem na spacer, podając psu smakołyk.
- Przyjmij wysoką postawę w stosunku do psa (dużego). Daje to prestiż najwyższej rangi. Jeśli staniesz się mały, pies pomyśli, że awansował. Jeśli chcesz zbliżyć się do psa, pochyl się nad nim. Pochylanie się nad psem jest aktem dominującym. Możesz je ćwiczyć, zakładając smycz lub szczotkując.
- Zabawa z psem to jeden z najlepszych sposobów na zbudowanie dobrej więzi. Ale musisz zacząć grę i musisz ją zakończyć. Jeśli Twój pies zaprosi Cię do gry, nie akceptuj jej, ale poczekaj, aż straci zainteresowanie, dopiero wtedy zaproś go do zabawy, kiedy masz na to ochotę. Ty decydujesz kiedy zakończyć grę, co zwiększa twoją rangę. Zabawka, która służy do interakcji między właścicielem a psem, nie powinna być umieszczana z innymi zabawkami psa. Przechowuj go w kieszeni kurtki lub w szafie. Dzięki temu zabawka jest bardzo interesująca dla psa. Tak zwana magiczna broń.
- Nigdy nie pozwalaj psu decydować, kiedy dana czynność jest skończona, np. szczotkujesz psa, pies już nie ma na to ochoty i odchodzi. Następnie przywołaj psa i szczotkuj go przez chwilę, abyś zdecydował, kiedy akcja się skończy. Podczas szczotkowania niech pies położy się na plecach. Jest to uległa postawa psa. Możesz to również zrobić pomiędzy.
- Podnosząc psa i kładąc go na czymś (stole) pokazujesz, jaki jesteś silny. Najlepiej zrobić to z mniejszymi psami (połóż matę antypoślizgową na stole). W przypadku większych psów zademonstruj swoją siłę, stając za psem i otaczając klatkę piersiową psa rękami (tuż za przednimi łapami) i podnosząc psa tak, aby jego przednie nogi uniosły się lekko nad ziemię. Pies musi to wszystko przyjąć z rezygnacją i zwisać trochę bezwładnie. Jeśli tego nie zrobi, przytrzymaj i uciskaj jego klatkę piersiową rękami, aż jego opór ustanie. ( w ten sposób naśladujesz parę zachowań, które psy również robią między sobą, aby potwierdzić swoją dominację ).
- W rodzinie pies powinien być ostatnim, który dostaje jedzenie. Najpierw jedzą najwyżsi, a potem niżsi. Najlepszym sposobem na nauczenie szczeniaka, który jest karmiony kilka razy dziennie, jest najpierw samodzielne zjedzenie czegoś, np. ciastka, a następnie nakarmienie psa. W niektórych rodzinach pies ma miskę z jedzeniem przez cały dzień, wtedy ta metoda nie działa i nie ma zastosowania, w końcu tam, gdzie jedzenie jest zawsze nie ma potrzeby o nie walczyć.
- Nie głaszcz psa przez cały czas, bo chce być głaskany. Kolejnym wyraźnym sygnałem dla psa, jeśli nie chcesz go głaskać, a on nadal nalega, jest "ugryzienie pyska". Kładziesz całą rękę na czubku pyska psa i lekko go ściskasz, jednocześnie wydając krótką, ale mocną komendę, taką jak "nie" lub "nie wolno". Możesz zastosować tę "karę" również w innych sytuacjach. Jest to wielokrotnie skuteczniejsze niż klepnięcie w nos.
- Nie kładź się na ławkach, krzesłach ani innych podwyższeniach. Najwyższa ranga zawsze zajmuje najwyższe miejsce. Jeśli Twój pies kładzie się na kanapie pod nieobecność rodziny i wstaje natychmiast, gdy ktoś wchodzi, również okazuje wystarczający szacunek.
- Jeśli wchodzisz po schodach i zabierasz ze sobą psa, upewnij się, że wchodzisz pierwszy. Gdyby pies szedł pierwszy, byłby pierwszym, który czekałby na Ciebie na górze, pies "pomyślałby", że jest najwyższy, ponieważ jest dosłownie wysoko i przyjdziesz do niego z dosłownie niższą postawą. Pamiętaj, aby odwrócić sytuację.
- Jeśli zabierasz psa do sypialni, upewnij się, że nie leży na łóżku. Tylko wyższe rangi mogą leżeć w tym specjalnym miejscu. Osobiście nie jestem zwolenniczką "zabierania psa do łóżka". Dzieje się tak z różnych powodów, potwierdzenie pozycij w hierarchii, najniższa ranga jest na skraju stada, pies, który leży w sypialni, może trudniej wykonać swoje zadanie jako pies stróżujący (większość włamywaczy wchodzi od dółu) i jeśli psu przeszkadzają pchły, a jaja pcheł są w sypialni, nie pozbędziesz się ich tak łatwo.
- Nie pozwalaj psu na ciągłe sikanie. Gdy Twój pies załatwi swoje sprawy, nie ma już potrzeby siusiania. (lub pies musi być chory fizycznie, skonsultuj się z weterynarzem). Ciągłe oddawanie moczu może być oznaką dominacji.
- Nigdy nie pozwalaj psu wykazywać zachowań godowych na ludziach (nogi, plecy dzieci itp.) lub na innych przedmiotach (poduszki, koce itp.) Tylko osoby o najwyższej randze w stadzie mogą kojarzyć się.
WYCHOWANIEAby wychować psa na miłego towarzysza i towarzysza stada, warunkiem wstępnym jest zrozumienie jego zachowania. Pies nie myśli jak człowiek i nigdy nie będzie w stanie. Podobnie jak człowiek, zna emocje, uczucia przyjemności i niezadowolenia, ale nie jest w stanie rozumować rzeczy. Reaguje bezpośrednio na bodźce. Na bodźce z wewnątrz, na przykład, gdy śpi, jest głodny lub spragniony, lub na bodźce zewnętrzne, reagując na rzeczy, które wącha, słyszy, widzi, czuje lub smakuje. Jest wiecej możliwości ale nie zawsze reaguje tak samo. Czasami zapach jest ważny, innym razem neguje zapach i reaguje na coś, co słyszy, na przykład głos pana który go woła. W takim przypadku najważniejszy dla psa jest bodziec pochodzący od pana. Jeśli relacje między nimi nie są dobre, neguje pana i dalej spokojnie węszy.
Bodźce wewnętrzne mogą również określać motywację do reagowania na coś. Jeśli pies zobaczy miskę z wodą i nie jest spragniony, nie będzie pił. Jeśli pies się boi, jest to sygnał dla niektórych gruczołów hormonalnych do uwolnienia do krwi substancji, które natychmiast przygotowują organizm do reakcji. Wtedy podejmie działania i to od okoliczności zależy, czy ucieknie, czy zrezygnuje.
Ponieważ kora mózgowa u ludzi jest większa i bardziej rozwinięta niż u psów i to właśnie w tej części mózgu leży zdolność rozumowania, myślenia z wyprzedzeniem (planowania), zapamiętywania i używania języka, wynika z tego, że człowiek może reagować zarówno uczuciem (na poziomie ludzkim porównywalnym z psem), jak i umysłem. Tak więc, w przeciwieństwie do psa, ludzie mogą z wyprzedzeniem myśleć o tym, co zamierzają zrobić lub powiedzieć w określonej sytuacji. Co więcej, człowiek zna różnicę między dobrem a złem i rozumie zasady. Psa można nauczyć reguł, ale nie da się wytłumaczyć "dlaczego" musi przestrzegać określonej zasady. Ludzie i psy mogą dobrze żyć razem i dobrze się ze sobą czuć; Są to jednak dwa bardzo różne stworzenia, z których każde ma własne reakcje na bodźce z otoczenia.
Chociaż pies pochodzi od wilka, z wyjątkiem kilku ras, z wyglądu prawie nie przypomina dzisiejszego wilka. Jednak jeśli chodzi o jego życie wewnętrzne, jego instynkty zasadniczo nie różnią się od instynktów jego przodków, wilków. Różnica polega na tym, że ludzie wybrali różne rasy pod kątem pożądanych cech behawioralnych. W rezultacie jeden pies bardziej nadaje się do polowania, inny do pilnowania terytorium, a jeszcze inny do obrony stada przed drapieżnikami. Poprzez udomowienie (hodowla zwierząt domowych) i hodowlę selektywną z wszechstronnego wilka wyłonili się specjaliści w postaci wielu ras psów. Musisz poradzić sobie z tym szczególnym zachowaniem, jeśli chcesz nauczyć psa czegoś, jeśli chcesz go edukować.
Wilki żyją w stadach o strukturze hierarchicznej. W grupie jest tylko jeden przywódca, który decyduje o tym, co się dzieje. Wskazuje, kiedy i jak polować i uczy młode zwierzęta, kto tu rządzi. Wiele zwierząt które w grupie żyją dąży do jak najwyższej rangi, ponieważ przynosi to korzyści, najlepsze pożywienie, najlepsze miejsce do spania, ponadto wilk o wyższej randze ma większe sukcesy w rozmnażaniu niż wilk o niższej randze. Zazwyczaj nie mają na to szansy. Aby zdobyć pewną pozycję, nie ma walki na śmierć i życie, ponieważ nie byłoby to w interesie gatunku. Wszyscy członkowie stada potrzebują siebie nawzajem, ponieważ zwykle poluje się na grubą zwierzynę. Większość problemów rozwiązuje pozycja uszu i ogona, dźwięki oraz wysoka lub niska postawa ciała. Wilki są zwierzętami społecznymi o dużej zdolności uczenia się.
Połączenie inteligencji, potrzeby uczucia i zachowań społecznych sprawiło, że pies przez lata był doskonałym partnerem ludzi. Nadal jednak myśli i czuje jak jego przodkowie. Wiele psów dąży również do jak najwyższej pozycji w "ludzkim stadzie", chociaż nie jest to jednakowo jasne we wszystkich rasach lub w przeliczeniu na psa. W każdym razie nie rozumie antyautorytarnej postawy swojego pana. Trzeba być panem, a jeśli człowiek nie może lub nie chce się tego podjąć (w tym drugim przypadku zła instytucja demokratyczna), to pies zajmie to miejsce, w przeciwnym razie sfora nie będzie funkcjonować. Nie może robić nic innego. Konsekwencją tego jest to, że nabył prawo do poprawiania (w jego oczach) człowieka niższej rangi, jeśli uzna to za konieczne. Robi to, warcząc i/lub gryząc, jeśli coś mu się nie podoba. Zbyt wiele wolności dla psa, zbyt mało przewodnictwa, zbyt często prowadzi do cierpienia zarówno człowieka, jak i psa. Pies zawsze przegrywa w takiej sytuacji, wykazuje "fałszywe zachowanie" lub ma "niepewny charakter" i w końcu odbywa swoją ostatnią podróż do weterynarza. Jest ofiarą ludzkiej ignorancji lub niedbalstwa. Ten, kto przewodzi stadzie ludzi/psów, nigdy nie powinien być psem, ale istotą ludzką. W rodzinie pies funkcjonuje jako najniższy rangą w hierarchii. Dlatego ważne jest, aby uzgodnić, co pies może, a czego nie może robić. Każdy członek rodziny (stada) musi przestrzegać tych umów, jest to jasne dla psa. Dobry lider stada jest również konsekwentny, więc nie jednego dnia na tapczanie, a następnego nie. Dobry lider (człowiek) używa swojej postawy i głosu. Nie warczy ani nie gniewa się przez cały dzień, wręcz przeciwnie, jest cichy z wielką duchową wyższością. Szanuje psa w jego psim charakterze i stara się zdobyć jego zaufanie poprzez sposób postępowania z psem. Jeśli nam się to uda, będziemy mieli w psie towarzysza na całe życie.
Wychowanie jest koniecznością. Presja na właścicieli psów wzrosła w ostatnich latach i będzie rosła w nadchodzących latach. Najczęstsze problemy to bezpańskie psy, psia kupa, szczekające i gryzące psy. Pojawia się coraz więcej przepisów, takich jak obowiązek prowadzenia psa na smyczy, podatek od psów, często zbyt małe lub w ogóle nie ma obszarów bez smyczy. Psu odbiera się dużo swobody. Jednak wszystkie te środki nie rozwiązują pierwotnej przyczyny problemów. Oczywiście bezpańskie psy stanowią zagrożenie w ruchu drogowym, często ze śmiertelnym skutkiem dla psa i prawdopodobnie rannymi lub poważnie przestraszonymi ludźmi. Ponadto psy te mają szansę zdeponować swoje odchody w dowolnym miejscu. Pies może łatwo nauczyć się załatwiać się w określonym miejscu. Nie powinno to być na chodniku ani na środku trawnika, ale na wybiegu dla psów, w krzakach lub na samym skraju trawnika, jeśli nie ma innej opcji. To tylko kwestia zebrania jego sterty i umieszczenia jej tam, gdzie będzie mógł to zrobić w przyszłości. Następnym razem, gdy zostanie tam zabrany, wyczuje swój własny zapach, co zachęca go do zrobienia tego ponownie. Jeśli właściciel psa wyda mu komendę, np. "kupa" lub "w krzakach", uczy się również robić to na komendę, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jeśli po pewnym czasie (sześć tygodni) załatwianie się w krzakach stało się nawykiem, to również będzie szukał krzaków z własnej inicjatywy w dziwnym (ale bezpiecznym) środowisku. W międzyczasie, jeśli zna komendę "kupa", można pozwolić psu załatwić się w wyznaczonym miejscu, zanim zostanie dopuszczony do zabawy. Problemy szczekania i gryzienia są do rozwiązania, jeśli coś zostanie zrobione z przyczyną. Jeśli pies jest wychowywany jako mały człowiek, mogą pojawić się również duże problemy. Nie możemy prosić psa, aby stał się małym człowiekiem, aby nas zrozumieć, z drugiej strony człowiek może stać się małym psem. Nie oznacza to, że musisz zacząć chodzić na czterech nogach już teraz, ale że musisz zacząć myśleć bardziej uparcie. Jeśli traktujesz swojego psa tak, jak oczekuje od niego traktowania, przekonasz się, że szkolenie wcale nie jest takie trudne, a przyczynę wielu problemów można wyeliminować lub im zapobiec.
FORMY ZACHOWANIA I KOMUNIKACYJNE PSAKiedy mówimy o zachowaniu psa, są 2 elementy, których nie możemy zignorować. Są to dominacja i uległość. Stanowią podstawę wszystkich form zachowania i komunikacji między psami oraz między psami a innymi zwierzętami i ludźmi. W zasadzie pojęcia te są odrębne od agresji. Tylko wtedy, gdy komunikacja poprzez dominację i uległość nie zostanie zrozumiana lub zaakceptowana, przerodzi się w agresję. Zachowanie dominujące i uległe są bardziej zależne od ego niż od siły, chociaż to ostatnie oczywiście ogromnie pomaga, jeśli chodzi o walkę. Jednak największy pies nie zawsze jest szefem, często małe psy mogą wykazywać tak wiele dominujących sygnałów, że większy pies akceptuje mniejszego psa jako wyższego rangą.
Pochodzenie i uznanie dominacji i uległości można znaleźć u przodków psa, wilka. W stadzie wilków dokłada się wszelkich starań, aby zapewnić przetrwanie gatunku, a to wymaga silnej hierarchii. Ta hierarchia lub porządek pierwszeństwa jest określany głównie przez zachowanie dominujące lub uległe. W znacznie mniejszym stopniu poprzez walkę, ponieważ może to skutkować tylko śmiercią rannych, a to może tylko osłabić grupę. Wszystkie te środki komunikacji można jeszcze znaleźć, często w osłabionej formie, u naszych dzisiejszych psów.
DOMINACJATermin ten jest używany, czyli autorytatywnym, nieznoszącym sprzeciwu. Ten rodzaj zachowania służy do przekazania, że jeden pies czuje się większy, lepszy i silniejszy od drugiego. Im bardziej dominujące zachowanie, tym silniejszy się czuje. Kiedy drugi pies uzna to zachowanie za wystarczająco dominujące, zaakceptuje je i wykaże uległe zachowanie, hierarchia zostanie ustalona. Jeśli jednak drugi pies uważa, że nie jest to wystarczająco dominujące, będzie wykazywał jeszcze bardziej dominujące zachowanie, będzie to trwało, dopóki jeden z nich nie zaakceptuje drugiego jako wyższej rangi. Jeśli oba psy są mniej więcej w równym stopniu dominujące i nie poddają się wzajemnej dominacji, to walka będzie musiała zdecydować, kto rządzi.
Przykłady zachowań dominujących:Stawanie się wielkim.
Noszenie podniesionego ogona.
Uszy stojące i skierowane do przodu.
Chodzenie ze sztywnymi nogami.
Połóżenie się na wysokim miejscu, stanie.
Ignorowanie drugiego.
Nastroszenie sierści na grzbiecie.Jazda na innych psach.
Naciskanie głową lub łapami na ramiona drugiego.
Przewrócenie drugiego.
Nieustanne domaganie się uwagi.
Stawianie czoła drugiej osobie (zwłaszcza w kontaktach z ludźmi).
Prowadzenie, bycie pierwszym, który przechodzi przez drzwi, ciągnięcie za smycz.
Podgryzanie pyska drugiego.
Intensywne patrzenie drugiemu w oczy.
Warczenie podczas zabawy.
Warczenie w pobliżu miski lub kości.
Pokazywanie zębów.
Pozwalając drugiej osobie przyjść do niego.
ULEGŁOŚĆNazwa od razu wyjaśnia, o co w tym wszystkim chodzi, o zachowanie uległe. W ten sposób pies wskazuje, że akceptuje bardziej dominującą pozycję drugiego. Im bardziej uległe zachowanie, tym niższa pozycja w hierarchii. Zachowanie uległe jest często mylone ze strachem, w przeciwieństwie, nie mają one ze sobą nic wspólnego. Jednak sygnały zewnętrzne są bardzo podobne.
Przykłady zachowań uległych:Stawanie się małym
Noszenie ogona nisko lub między nogami
Kładzenie uszy płasko do tyłu
Ofiarowanie gardła
Pokorne siusiu, mocz
Kładzienie się na grzbiecie, ofiarowanie brzucha
Lizanie pyska innego psa
Odwracanie, unikanie wzroku
Schodzenie z drogi, gdy nadchodzi drugi osobnik
Wsuwanie nosa pod głowę drugiego osobnika
Dominacja i uległość mogą również wystąpić jednocześnie, kiedy tak się dzieje, nazywamy to zachowaniem ambiwalentnym. W tym zachowaniu pies (lub osoba) wysyła sprzeczne sygnały. Na przykład, uszy do tyłu i ogon do góry, chce uciec, ale z drugiej strony tego nie robi. Z powodu tej wątpliwości ambiwalentne psy są nieprzewidywalne i wkrótce można spodziewać się agresywnego ataku.
Kiedy przyjrzymy się tym formom komunikacji i związanym z nimi sygnałom w praktyce, szybko staje się jasne, w jaki sposób psy komunikują się i jak jest ustalona hierarchia pomiędzy tymi osobnikami. Możemy również reagować na psy, które wykazują dominujące lub uległe zachowanie wobec nas. Kiedy zaczniemy rozumieć zachowanie psów, wkrótce stanie się jasne, że to tylko wierzchołek góry lodowej, ponieważ każdy pies pokazuje znacznie więcej, niż nam się wydaje, każde zachowanie ma powód i jest komunikacją dla psa, bez względu na to, jak niewinne lub nieważne wydaje się widzieć to, co pokazuje. Podsumowując, my, jako właściciele, będziemy musieli ciężko pracować, aby zrozumieć psa, ponieważ pies nie może nauczyć się nas rozumieć. Kiedy zrozumiemy naszego psa, możemy zacząć pracować nad jego opanowaniem pokazując wystarczającą ilość dominujących sygnałów od nas i korygując dominujące sygnały od psa. Jeśli będziemy to robić konsekwentnie i cierpliwie, powoli, ale pewnie dojdziemy do dobrych relacji z naszym psem. Jeśli ten związek jest dobry, jesteś tylko o mały krok od posłusznego psa. Z takim psem będziesz się świetnie bawił, podczas treningu zobaczysz, że pies też ma dużo frajdy pracując dla Ciebie, ale przede wszystkim z Tobą.
SFORAAby zbudować dobrą relację ze swoim psem, musisz szanować go jako psa. Nie ma ludzkiego umysłu i nie potrafi rozumować. Odkąd nauka zaczęła koncentrować się na badaniach nad zachowaniem zwierząt, stało się jasne, że pies reaguje inaczej niż np. dziecko. Pies, podobnie jak jego przodkowie, wilki, postępuje zgodnie ze swoimi instynktami i robi to, co musi robić, nie może postąpić inaczej. Pies nie jest w stanie traktować człowieka jak człowieka, więc człowiek musi traktować psa jak psa. Aby zrozumieć relację między właścicielem a psem, której doświadcza pies, musimy przyjrzeć się jego pierwotnemu sposobowi życia. Wśród przodków psa każde zwierzę ma swoje miejsce w hierarchii stada. Wyższe miejsce zdobywa się, walcząc o nie lub gdy przywódca grupy sam odpadnie. Tym, który najlepiej się do tego nadaje, jest lider grupy. On utrzymuje porządek a nie że każdy rządzi. Inne wilki akceptują swojego przywódcę i czują się z nim bezpiecznie, dlatego w stadzie panuje spokój i porządek.
W sforze psa, składającej się z ludzi i zwierząt domowych, również powinien panować spokój. Pies którego masz w domu, zachowuje się zgodnie z tymi samymi prawami, co jego przodkowie. Będzie też chciał powalczyć o miejsce w stadzie, w którym trafił jako pies domowy. Równy wzrost nie jest możliwy u psów, znajduje się w pozycji Góra lub Dół w stosunku do człowieka. Jeśli jednak my, jako ludzie, nie chcemy, aby pies dyktował, co możemy, a czego nie możemy robić, musimy upewnić się, że pies znajduje się na dole hierarchii. W tej pozycji pies będzie czuł się nie tylko bezpiecznie, ale również komfortowo. Mając większą swobodę ruchów w stadzie, może swobodnie poruszać się w salonie, przy dobrej pogodzie również w ogrodzie, pies domowy zyskał wyższą pozycję niż pies z przeszłości, który był tam tylko do pilnowania lub polowania.
CZŁOWIEK JAKO PRZYWÓDCAJeśli pies nie otrzyma wystarczających wskazówek, stanie się niezdecydowany, a to może prowadzić do różnego rodzaju problemów. Zwłaszcza bardziej dominujące psy wykorzystają swoją szansę i spróbują przejąć prowadzenie w stadzie. Stopniowo przejmie prowadzenie jako wynik szeregu pozornie nieistotnych wydarzeń. W pewnym momencie pies nie będzie cię prosic o zabawe, nie, ty musisz się z nim bawic.
Jako szczeniak podejmował wiele inicjatyw: regularnie przybiegał ze swoją zabawką i zwykle szło się z nim pobawić przez chwilę. Jeśli nie uda mu się od razu nakłonić cię do zabawy, będzie szczekał lub marudził, dopóki tego nie zrobisz. Dował znać również, kiedy chce być głaskany. Jako mały kłębek wełny przytulał się do ciebie wieczorem, dawał ci łapę, a oglądając telewizję, głaskałeś go, dopóki nie zasnął. Jeśli nie miał ochoty na głaskanie, po prostu odchodził. Teraz starzejąc się chce nadal być głaskany, ale nie zawsze w czasie, który ci odpowiada: nie, jeśli sam tego chce, a najlepiej nie na tak długo. Jeśli trwa to zbyt długo, warczy. Jeśli będziesz kontynuować, poprawi cię, gryząc. Ma też swoje ulubione miejsca. Jeśli zostanie pogłaskany w niewłaściwym miejscu, natychmiast daje o tym znać, warcząc lub gryząc. Podczas spaceru wyznacza kierunek, tempo i ciągnie za sobą niższego "przywódcę", który posłusznie podąża za nim. Jeśli rozkazy psa, który stał się przywódcą z przymusu, nie zostaną wykonane, to w stadzie nie ma porządku i pies musi interweniować. Najpierw ostrzega warcząc, a potem grozi podnosząc wargę. Jeśli to również nie przynosi efektu, to pozostaje tylko jedno, musi mocniej korygować, aby człowiek znalazł się na właściwym miejscu w hierarchii. Pies może to zrobić tylko w jeden sposób, a mianowicie ugryźć, a wtedy cierpienie staje się ciężarem. Pies często musi za to zapłacić własnym życiem, ale wina nie leżała po stronie psa (w końcu zrobił to, co do niego należało), ale po stronie człowieka, który nie udzielił mu właściwych wskazówek. Kiedy szukamy idealnej relacji między psem a właścicielem, pies powinien być zawsze w pozycji Dół, a właściciel zawsze w pozycji Góra.
ZACHOWANIE CZŁOWIEKA JAKO PRZYWÓDCY
Pewne zachowanieTwój głos i postawa powinny wyrażać "pewne siebie" zachowanie. Z tonu, w którym mówisz, jasno wynika, że masz na myśli to, co mówisz. Wymawiane "nie wolno" w karzącym tonie oznacza natychmiastowe zatrzymanie tego, co pies robi, a "Dobry" jest naprawdę dobry. Zwykle nie ma potrzeby ryczeć ani krzyczeć na psa. Strofując psa, głos powinien brzmieć nisko i nie wystrzeliwać w górę z powodu napięcia, ponieważ wtedy osiągniesz coś przeciwnego. Nie powtarzaj też poleceń w nieskończoność, jeśli dziś będziesz musiał powtórzyć to trzy razy, prawdopodobnie jutro będziesz musiał powtórzyć to cztery razy, a w przyszłości pies po prostu pozwoli ci z nim porozmawiać. Jeśli wahasz się w swoich działaniach, pies zarejestruje to bezbłędnie. Odważy się na więcej i wygra w sytuacji konfliktowej.
Jeśli to konieczne, przyjmij dominującą postawę; Idź prosto. Psy o wyższej randze zawsze stają się duże, gdy chcą coś wyjaśnić psu, który jest niżej w randze: ogon jest wyprostowany do góry, a uszy są również uniesione, jeśli to możliwe, do góry lub do przodu. Stają się tak duże, jak to tylko możliwe, stojąc prosto na nogach, a szyja jest wyciągnięta. Jeśli siedzisz i wydajesz psu polecenie, a pies nie liczy się z tobą, wstań.
Przede wszystkim zachowuj się spokojnie w stosunku do swojego psa, wiele ruchów rękami i ramionami wkrótce będzie postrzegane jako sygnał do zabawy. Stymulują jego chęć gryzienia. Otoczenie (ruchliwe i bardzo hałaśliwe lub bardzo ciche) często decyduje o zachowaniu psa.
Konsekwentne zachowanieUzgodnij ze współlokatorami, co pies może, a czego nie może zrobić; Nie powinno być tak, że ojciec i dzieci pozwalają przebywać psu na kanapie, ponieważ jest tak przytulnie i że matka absolutnie tego nie chce. To dezorientuje psa, powinny istnieć zasady i granice dla psa. Konsekwentne zachowanie oznacza również: tak to tak, a nie to nie. Więc nie karz psa, gdy raz coś ukradnie, a innym razem się śmiejesz. On tego nie rozumie.
Wyraźne zachowanieUżywaj tego samego słowa dla określonego polecenia i nie używaj go dla wielu terminów. Jeśli mówisz "leżeć", kiedy chcesz pozwolić psu się położyć, nie mów tego, gdy pies wskakuje na ciebie lub musi wstać z kanapy. Jeśli używasz już słowa "leżeć " do innych celów, powiedz " w dół ", aby pies się położył. Jeśli pies gryzie ręce lub ubranie w zabawny sposób, zabroń mu, wyjaśnij ostrym "nie" lub "nie wolno", że absolutnie tego nie chcesz. Ważne jest, aby te słowa były używane zarówno we właściwym czasie, jak i we właściwym tonie. Wola pana jest prawem. Pies musi wykonać daną komendę, jeśli wydasz mu komendę "siad", to musi siedzieć, a nie kłaść się. Bycie głuchym jest dla niego niefortunne, ale to nie działa. Bądź cierpliwy i konsekwentny, uderzenie go nie pomoże i przyniesie tylko odwrotny skutek.
InicjatywaZgodnie z zasadą to przywódca inicjuje działania. Ma to ogromne znaczenie przy ustalaniu hierarchii. Zwróć uwagę, jak niektóre psy podejmują wiele inicjatyw! niezauważalnie pną się w góvę.
Jeśli twój pies ciągle do ciebie przychodzi i kładąc łapę lub głowę ,domaga się, aby był głaskany i przytulany , nie podporządkowuj się. Pies wydaje ci polecenie, a jeśli je wykonasz, to kto tu rządzi? Pozwól psu zrobić coś, żeby został nagrodzony, np. pozwól mu najpierw usiąść, a następnie go pogłaskaj w nagrodę. Działa to w obie strony, potwierdzasz swoją rangę, a pogłaskanie zachowuje swoją wartość. Dlaczego miałby coś dla ciebie zrobić, skoro i tak jest głaskany i przytulany przez cały dzień? Możesz też spokojnie go odprawić : " nie, nie marudź ", jeśli nadal będzie się zachowywał przyciągając uwagę, a następnie ukarać go ostrym " nie wolno " .
Czy pies przychodzi do ciebie przez cały dzień z zabawką w pysku, aby się razem bawić, a ty zgadzasz się na to, aby pozbyć się zrzędzenia, zamiast wydać mu polecenia. Zamiast tego podziękuj mu za przyniesienie zabawki, ale nie przyjmuj jego zaproszenia. "Nie, nie teraz" i odłóż zabawkę. Jeśli pies ucieknie i pogodzi się ze swoim losem, możesz zawołać psa do zabawy po kilku minutach, jeśli masz na to ochotę. W końcu to Ty podjąłeś inicjatywę, aby grać. I o to w tym wszystkim chodzi.
Jeśli pies będzie błagał, a Ty mu coś dasz, pies postawi na swoim. Jeśli przyjdzie ze smyczą lub miską z jedzeniem, a ty pójdziesz na spacer lub dasz mu jeść: znowu jego sukces. Ty decydujesz, kiedy spacerować (upewnij się, że pies ma wystarczająco dużo ruchu poza drzwiami i ogrodem), a kiedy jeść. W przypadku problemów rangi właściciel pozbawia psa wszelkiej inicjatywy.
Jeśli relacja między tobą a psem jest w 100 procentach dobra, możesz być bardziej elastyczny i nie jest tak źle, jeśli bawisz się razem, jeśli to on zaprasza cię do zabawy. Albo jeśli spontanicznie pogłaszczesz go po głowie i przytulisz, bo chcesz mu pokazać, że go kochasz.
Nagroda i karaStaraj się wychować swojego psa w pozytywny sposób. Równocześnie bardzo ważne jest, aby pies był chwalony i nagradzany za swoje dobre zachowanie. Nie tylko chętnie powtórzy to zachowanie, ale także doda mu to pewności siebie. Nagrody powinny być najważniejszą częścią edukacji, kar należy unikać w jak największym stopniu. To, co pies powinien zrobic, jest uprzyjemnione przez pana, poprzez dodanie do tego czegoś miłego: przyjaznego głosu, pieszczot, miłej zabawy lub czegoś smacznego. To, czego psu nie wolno, pan nakłada na to tabu, dołączając do tego coś nieprzyjemnego: surowy gniewny głos, ostre " nie wolno ". W razie potrzeby pies zostanie ugryziony w pysk, poprzez zakrycie pyska dłonią i delikatne go ścisnięcie, lub zostanie złapany za policzki z rownoczesnym surowym spojrzeniem. Straszenie psa za pomocą strużki wody z pistoletu na wodę lub rzucanie w niego czymś może zrobić na psie duże wrażenie, podobnie jak wyrzucenie go na chwilę ze sfory. Jeśli kara nie jest skuteczna, musi być jaśniejsza. Nagradzaj i karz w odpowiednim czasie, czyli natychmiast po wykonaniu zachowania. Jeśli zrobisz to później, pies nie będzie już kojarzył nagrody z dobrym zachowaniem lub kary z "przestępstwem".
POTWIERDZENIE POZYCJI W HIERARCHII
Ćwiczenia wychowawcze
Świetnym sposobem na potwierdzenie swojej rangi są wychowawcze lub podstawowe ćwiczenia. Z każdym poleceniem, któremu pies jest posłuszny, podporządkowuje się swojemu wyższemu rangą panu. Nie wydawaj mu bezmyślnie polecenia, nie zwracając uwagi na to, czy je wykonuje. Jeśli tego nie robi, a ty tego nie zauważasz, bo od dłuższego czasu zajmujesz się czymś innym, to tracisz trochę autorytetu w oczach psa. Istnieje kilka ćwiczeń, które każdy pies musi być w stanie opanować, aby dobrze funkcjonować w ludzkim społeczeństwie.
Usiądź, połóż się, zostań, przyjdź na zawołanie i chodź na smyczy bez ciągnięcia.
Przychodzi do ciebie, kiedy go wołasz. Za każdym razem, gdy pies wykona polecenie, jest to potwierdzenie Twojej rangi. W takim przypadku niższa ranga przychodzi do wyższej rangi. Upewnij się więc, że pies zawsze przychodzi, gdy go zawołasz. Przychodzenie do Ciebie powinno psu sprawiać przyjemnosć; Można użyć przynęty w postaci przysmaku lub zabawki, którą uwielbia. Zawsze go nagradzaj, nigdy nie karz, jeśli zajmie to trochę więcej czasu. Pies w końcu wykonał polecenie. Jeśli go ukarzesz, nie wie nic lepszego niż to, że zostanie ukarany za przybycie. Rozumiesz, że następnym razem zajmie mu to jeszcze więcej czasu. (W końcu nauczyłeś go: przychodzenie nie jest zabawne)
Chodzenie bez ciągnięcia to inne ćwiczenie. Ciągnięcie na smyczy jest zachowaniem dominującym: w końcu podążasz za psem i stoisz wtedy niżej w hierarchii. Powinieneś nauczyć szczeniaka wychodzić na spacer bez ciągnięcia: Ty określasz tempo i kierunek. Jeśli pies chce iść w prawo i ciągnie cię za sobą, idź w lewo; Jeśli pies chce skręcić za róg, idź prosto. Naucz psa, aby zwracał na Ciebie uwagę, a nie na odwrót. Bądź pierwszą osobą, która wyjdzie z domu.
Nauka siadania, "siad", leżenia, "leżeć" i pozostawania "zostań" jest nie tylko potwierdzeniem pozycji w hierarchii ale dodaje psu spokój. Dodatkowo nauczysz psa dobrych nawyków i będziesz miał nad nim kontrolę. Ponownie, nigdy nie zapomnij natychmiast nagrodzić psa za dobre zachowanie.!!
Zabawa
Jeśli chcesz zbudować dobrą relację ze swoim psem, baw się z nim dużo. Podczas zabawy z psem możesz w zabawny sposób pokazać, kto tu rządzi. To Ty decydujesz o początku, końcu, ale także o sposobie rozgrywania gry.
Nie graj coraz bardziej dziko, zwłaszcza dominujące psy mają tendencję do angażowania się w bitwę o lepszą pozycję z tobą podczas gry. Nie kładź się i nie baw się z nim na leżąco, jesteś w podrzędnej pozycji dla psa. Nie pozwól psu stać ani leżeć na tobie, zawsze trzymaj głowę nad jego głową. Podczas zabawy chwyć go żartobliwie za pysk, pies odbiera to jako przyjazny, ale dominujący gest lub odepchnij go od siebie. W zabawach w przeciąganie liny nie pozwól psu wygrać, czyli masz szmatę linę i ją trzymasz. Jeśli twój pies nie puszcza na komendę, nie baw się w przeciąganie liny, ponieważ stracisz autorytet w oczach psa. Psu nie wolno również gryźć rąk, nóg, odzieży i butów podczas zabawy. Jeśli relacje między tobą a twoim psem są dobre czyli to ty jestes przywódcą, to czasem możesz pozwolić mu wygrać w trakcie zabawy co podtrzymuje go w napięciu. W przypadku niepewnego lub niespokojnego psa wskazane jest nawet, aby od czasu do czasu pozwolić mu wygrywać podczas gry, nie tylko po to, aby uczynić ją bardziej ekscytującą, ale także po to, aby dodać mu trochę więcej pewności siebie. Jednak zawsze sam wygrywasz ostatnią grę: "dość" i ponownie odkładasz zabawkę. Zabawy w aportowanie i wyszukiwanie są nie tylko zabawne, ale także dobre jako tłumiki dominacji. Osoba o niższej randze wyszukuje lub podnosi przedmiot i przekazuje go osobie wyższej randze.
Szczotkowanie
Jeśli szczotkujesz psa, a on warczy (często z podniesionym ogonem) lub odchodzi, a ty przestajesz szczotkować, to pies wygrał. Dla niektórych psów szczotkowanie jest atakiem na ich dominację. Co więcej, osobista strefa, którą każda żywa istota ma wokół siebie (jak dotąd i nie dalej), zostaje naruszona. Jeśli Twój pies ma problemy ze szczotkowaniem, zacznij od miejsca, w którym nie wykazuje jeszcze oporu (zwykle okolice ramion i grzbietu) i spróbuj określić granice, w których napotykasz i nie spotykasz się z oporem. Spróbuj najpierw przesunąć te granice, a następnie całkowicie je wymazać. Wymagana jest cierpliwość. Powinno być również możliwe dotykanie i czyszczenie wewnętrznej strony łap oraz spodu podeszew stóp. Pozwól mu przewrócić się na bok lub plecy podczas szczotkowania, pies będzie w pozycji podporządkowanej i możesz szczotkować jego brzuch. Szczotkuj psa codziennie, nie tyle ze względu na sierść, ale dlatego, że potwierdza to jego rangę. Twój pies powinien zawsze pozwalać Ci go pielęgnować. Możesz wydawać mu wszelkiego rodzaju polecenia w tym samym czasie; " stój ", " leżeć ", " na plecach " i oczywiście " dobry", gdy podąża za nimi. Staraj się unikać bólu na początku, szczotkuj go miękką szczoteczką dla niemowląt. Nie wdawaj się z nim w ciężką walkę, możesz przegrać. Jednak sam zdecyduj, kiedy pies jest gotowy i to zawsze w czasie, gdy pies nie stawia oporu. Gdy pies nabierze do ciebie wystarczającego zaufanią, nie tylko przyniesie to korzyści twoim relacjom z nim, ale także opieka nad nim będzie przyjemnością.
CODZIENNA PRAKTYKA
Własne miejscePies powinien mieć stałe miejsce w domu, blisko swojego stada (rodziny), ale żeby nie na przejściu. Powinno to być miejsce, w którym czuje się bezpiecznie i do którego zawsze może się wycofać, jeśli poczuje taką potrzebę. Czasem nawet można go tam wysłać, np. podczas posiłku. W ten sposób pies uczy się nie żebrać, a człowiek potwierdza swoją pozycję. Chcesz, aby tam został, a pies wykona polecenie. Jest ważne, aby pies nie uważał tego miejsca za swoje terytorium i bronił go. Nigdy nie powinien być wysłany do tego miejsca za karę ani ukarany w tym miejscu.
Flagi zapachoweFlagi zapachowe nie powinny być pozostawiane wszędzie. Ty wskazujesz, kiedy pies ma oddać mocz. Podnoszenie łapy o każde drzewo, słupek czy krzak podczas spaceru z psem naprawdę nie jest konieczne. Po prostu przejdź dalej i w miejscu, które zostanie przez Ciebie określone, pozwól psu zająć się swoimi sprawami. Więc tylko w wyznaczonym miejscu pies powiniem załatwiać swoje potrzeby.
Jedzenie, ZabawkiMiska na jedzenie, zabawka i kość powinny być zawsze możliwe do zabrania. Jeśli nauczysz tego w przyjemny sposób, pies nie będzie już skłonny bronić swojej miski z zazdrości o jedzenie. Nie wkładaj jedzenia do jego miski od razu, ale najpierw włóż trochę jedzenia. Gdy się skończy (na późniejszym etapie) zabierz jego miskę i napełnij ją ponownie. W ten sposób pies uczy się, że zabranie miski z jedzeniem nie stanowi problemu, wręcz przeciwnie, jest w tym coś więcej... czasem nawet coś jeszcze smaczniejszego. To samo dotyczy kości. Jeśli Twój pies ma z tym trudności, daj mu kość, która jest jeszcze smaczniejsza po komendzie "puść". To samo dotyczy zabawki: zamień zabawkę na przysmak, a także użyj polecenia " puść ". Naucz swojego psa, aby ładnie siedział i czekał, gdy przygotowujesz mu jedzenie. Dzięki temu twój pies będzie spokojny, a miskę z karmą możesz położyć bez przewrócenia się. Pies może zacząć jeść tylko na twoją komendę.
Podnoszenie psaPodnoszenie psa jest gestem dominującym. Jeśli pies jest za duży, spleć palce pod klatką piersiową psa i unieś tylko przednie nogi z ziemi. Taki jestem silny, a w oczach psa zdecydowanie jesteś super psem. Przyzwyczaj psa do tego, że kładziesz mu rękę na głowie, że twoja ręka zakrywa pysk od góry i że możesz bez oporu naciskać na jego ramiona.
JazdaW większości przypadków jazda psa jest również zachowaniem dominującym. Nigdy nie pozwalaj psu jeździć na człowieku. Oczywiście podnoszenie nogi na człowieka również nigdy nie jest dozwolone.
PrzywilejeW przypadku problemów z hierarchią zabroń psu już przyznanych przywilejów. Nie wpuszczaj go więcej do sypialni, nigdy więcej nie pozwól mu wchodzić na kanapę, łóżko lub na kolana. W końcu przyzwolenie na te rzeczy stawia go na równi z ludźmi, a to sprzyja dominacji, a tym samym gryzieniu.
WizytaNigdy nie zamykaj psa, gdy przychodzą goście. Mógłby stać się agresywny w stosunku do tych, w jego oczach, paskudnych gości. Naucz go zachowywać się. Pies nie decyduje, kto może, a kto nie może odwiedzać. Dozwolone jest szczekanie gdy dzwoni dzwonek do drzwi. Szczekanie po wydaniu komendy " Dość " jest niedozwolone. Niedozwolone jest również okazywanie zachowań przyciągających uwagę (piski, skomlenie i szczekanie). Wychowując swoje dzieci, uczysz je również, że nie przeszkadzają ci przez cały czas, gdy rozmawiasz z innymi. Przede wszystkim nie nagradzaj tego błędnego zachowania psa, uspokajając psa kojącym słowem "spokój", a także głaszcząc go po głowie, ale mów " nie wolno " karzącym tonem. Nagroda (dobrze wychowany), jeśli pies dobrze zareaguje i powstrzyma niepożądane zachowanie. Następnie wyślij psa spokojnie na jego miejsce, nie za karę, ale po to, by przynieść mu spokój. Może mieć coś do żucia, ale musi pozostać na miejscu, dopóki nie będzie mógł opuścić swojego miejsca na twój sygnał.
Chodzenie za tobąNie pozwól, aby pies chodził za tobą przez cały dzień. Szczególnie nieco niepewny siebie pies chce być blisko ciebie. Jeśli nie jest to możliwe i wychodzisz bez psa, jest sfrustrowany (chce iść, ale nie może). Może to wyrazić, na przykład, poprzez wandalizm (bycie czymś zajętym, aby nie czuć już tego paskudnego, niebezpiecznego uczucia samotności). Może też zacząć szczekać i/lub skomleć (jestem tutaj, gdzie jesteś) lub stać się tak emocjonalnie pobudzony, że z czystego nieszczęścia zacznie znów załatwiać się w domu. Naucz go, aby stał się bardziej niezależny, gdy jesteś w domu i stopniowo buduj poczucie samotność.
DzieciNigdy nie zostawiaj swoich psów i małych dzieci samych. Zwłaszcza "raczkujące dzieci" często wydają się groźne. Patrzenie psu prosto w oczy i podchodzenie do niego jest oznaką agresji. Jeśli pies gryzie, ponieważ jest osaczony, a dziecko jest przestraszone, płacze i wycofuje się, to pies wygrał. Często będziesz musiał chronić swojego psa przed małymi dziećmi. Naucz je, aby nie przeszkadzały psu w miejscu, nie wrzeszcały na psa, nie rzucały w niego zabawkami, nie ciągnęły za uszy ani nie kłuły oczu, nie budziły śpiącego psa itp., itp. Większość psów jest bardzo tolerancyjna w stosunku do małych dzieci, ale mogą wystąpić problemy z komunikacją, ponieważ nie rozumieją nawzajem swojego zachowania, a to może mieć bardzo nieprzyjemne konsekwencje. Naucz swoje dzieci, aby szanowały swojego psa. Naucz je, że to zwierzę, a nie zabawka. Naucz je aby przywoływały psa, a nie podchodziły do niego, żeby się pobawic. Naucz je też, aby nie głaskały obcych psów. Nigdy nie pozwalaj małym dzieciom wyprowadzać psa samemu. Na smyczy Twój pies zachowuje się inaczej niż wtedy, gdy swobodnie spaceruje po domu, ponadto często postrzega dziecko jako osobę niższej rangi i będzie chciał je bronić przed kimkolwiek lub czymkolwiek. Jeśli dojdzie do takiej kłótni, Twoje dziecko będzie pomiędzy. Nigdy nie zostawiaj dzieci samych z psami w miejscu bez Twojego nadzoru.
REZULTAT
NiewyszkolonyNiewyszkolony pies jest więźniem swojego otoczenia. Nie można go wypuścić, bo nie przyjdzie. W mgnieniu oka ciągnie za smycz, więc jego oddech staje się coraz szybszy. Nie ma możliwości zabrania go do samochodu, ciągle się rusza, piszczy i szczeka, więc to też nie jest zabawne. Nie ma możliwości zabrać go z wizytą, a jeśli przyjdą goście, jest zamykany, bo się nie zachowuje.
Ponieważ nie może pozbyć się energii i jest znudzony, wymyśla różne rzeczy, aby trochę się zabawić w swoim życiu w sposób, który zwykle nie jest dla ciebie przyjemny.
Dobrze wychowanyJest to więc pies, który znajduje się na niższej pozycij w stosunku do ludzi i tam czuje się zarówno bezpiecznie, jak i komfortowo. Zawsze może być spuszczony ze smyczy, aby pobawić się z tobą lub innymi psami. Jeśli jest to dla niego trudne, ponieważ nie lubi niektórych psów, nie ma problemu, ponieważ przychodzi, gdy jest wołany. Może pojechać z tobą do restauracji, na wakacje, może być z tobą wszędzie, bo się zachowuje. Właściciel i pies świetnie się ze sobą bawią, pracują, spacerują, robią razem różne rzeczy. Są najlepszymi "kumplami" i lubią się nawzajem.
Uświadom sobie, że dobrze wychowany pies daje dużo swobody !!!!
Krótkie podsumowanie
AKTY DOMINUJĄCESą to działania, dzięki którym wyraźnie pokazujemy samemu psu najwyższą rangę w naszej rodzinie.... (dla psa, dla stada). Działania te kosztują nas niewiele wysiłku i są bardzo jasne dla psa. W zasadzie działania te mogą być stosowane na co dzień.
- Człowiek jako pierwszy przechodzi przez drzwi wychodzące na zewnątrz. To są drzwi pierwszego rzędu, nawet kiedy wchodzisz, idziesz pierwszy. To potwierdza Twoją najwyższą pozycję w hiearchii. Upewnij się również, że wszyscy pozostali członkowie rodziny, którzy również wychodzą z domu w tym czasie, wychodzą wcześniej niż pies. Na przykład pies jest najniższym rangą członkiem rodziny.
- Jeśli masz w domu kilka drzwi, użyj tych drzwi, aby na chwilę odizolować psa w pomieszczeniu. (To musi być krótkie). To sprawi, że będzie jasne, że jesteś tak potężny, że umieścisz go na skraju stada, a także umieścisz innych członków rodziny wyżej w randze. Upewnij się, że nie wracasz do psa, dopóki pies nie będzie się zachowywał spokojnie. Gdybyś na przykład podszedł do niego, gdy zapiszczy, będzie dalej piszczał ponieważ ostatnim razem został nagrodzony za pisk, ponieważ ponownie otworzyłeś drzwi.
- Pies musi być przywitany jako ostatni przy wejściu. Najwyżsi rangą witają się jako pierwsi, a potem najniżsi. Oznacza to, że jeśli jeden z członków rodziny ponownie wejdzie do "rodziny", najpierw należy przywitać pozostałych członków rodziny, a dopiero potem psa. Zrób to zwłaszcza jeśli masz mniejsze dzieci i/lub jeden z członków Twojej rodziny ma problemy z psem.
- Nie pozwól, aby pies urósł przed tobą. Więc podczas powitania i tym podobnych pies powinien pozostać nisko. Upewnij się, że pies ma założoną skórzaną obrożę, abyś mógł używać jej jako uchwytu, aby utrzymać ją nisko. Możesz naciskać na ramiona psa (przejście szyja-plecy) obiema rękami. Psy często robią to między sobą podczas powitania, najwyższy rangą kładzie szyję na ramionach niższej rangi i w ten sposób potwierdza swoją pozycję.
- Jeśli pies gdzieś leży, nie chodź wokół psa, ale przejdź nad nim lub pozwól mu się odsunąć. "Przywódca psiej sfory" nigdy nie ustąpi miejsca niższej randze.
_ Wołaj psa do siebie w każdej sytuacji. Niższa ranga przechodzi do wyższej rangi. Tylko za karę wyższa ranga przechodzi do niższej. Postaraj się, aby przyjście było jak najprzyjemniejsze dla psa. Przećwicz to ze smakołykiem dla psa, np. gdy idziesz się pobawić, załóż smycz przed wyjściem na spacer, podając psu smakołyk.
- Przyjmij wysoką postawę w stosunku do psa (dużego). Daje to prestiż najwyższej rangi. Jeśli staniesz się mały, pies pomyśli, że awansował. Jeśli chcesz zbliżyć się do psa, pochyl się nad nim. Pochylanie się nad psem jest aktem dominującym. Możesz je ćwiczyć, zakładając smycz lub szczotkując.
- Zabawa z psem to jeden z najlepszych sposobów na zbudowanie dobrej więzi. Ale musisz zacząć grę i musisz ją zakończyć. Jeśli Twój pies zaprosi Cię do gry, nie akceptuj jej, ale poczekaj, aż straci zainteresowanie, dopiero wtedy zaproś go do zabawy, kiedy masz na to ochotę. Ty decydujesz kiedy zakończyć grę, co zwiększa twoją rangę. Zabawka, która służy do interakcji między właścicielem a psem, nie powinna być umieszczana z innymi zabawkami psa. Przechowuj go w kieszeni kurtki lub w szafie. Dzięki temu zabawka jest bardzo interesująca dla psa. Tak zwana magiczna broń.
- Nigdy nie pozwalaj psu decydować, kiedy dana czynność jest skończona, np. szczotkujesz psa, pies już nie ma na to ochoty i odchodzi. Następnie przywołaj psa i szczotkuj go przez chwilę, abyś zdecydował, kiedy akcja się skończy. Podczas szczotkowania niech pies położy się na plecach. Jest to uległa postawa psa. Możesz to również zrobić pomiędzy.
- Podnosząc psa i kładąc go na czymś (stole) pokazujesz, jaki jesteś silny. Najlepiej zrobić to z mniejszymi psami (połóż matę antypoślizgową na stole). W przypadku większych psów zademonstruj swoją siłę, stając za psem i otaczając klatkę piersiową psa rękami (tuż za przednimi łapami) i podnosząc psa tak, aby jego przednie nogi uniosły się lekko nad ziemię. Pies musi to wszystko przyjąć z rezygnacją i zwisać trochę bezwładnie. Jeśli tego nie zrobi, przytrzymaj i uciskaj jego klatkę piersiową rękami, aż jego opór ustanie. ( w ten sposób naśladujesz parę zachowań, które psy również robią między sobą, aby potwierdzić swoją dominację ).
- W rodzinie pies powinien być ostatnim, który dostaje jedzenie. Najpierw jedzą najwyżsi, a potem niżsi. Najlepszym sposobem na nauczenie szczeniaka, który jest karmiony kilka razy dziennie, jest najpierw samodzielne zjedzenie czegoś, np. ciastka, a następnie nakarmienie psa. W niektórych rodzinach pies ma miskę z jedzeniem przez cały dzień, wtedy ta metoda nie działa i nie ma zastosowania, w końcu tam, gdzie jedzenie jest zawsze nie ma potrzeby o nie walczyć.
- Nie głaszcz psa przez cały czas, bo chce być głaskany. Kolejnym wyraźnym sygnałem dla psa, jeśli nie chcesz go głaskać, a on nadal nalega, jest "ugryzienie pyska". Kładziesz całą rękę na czubku pyska psa i lekko go ściskasz, jednocześnie wydając krótką, ale mocną komendę, taką jak "nie" lub "nie wolno". Możesz zastosować tę "karę" również w innych sytuacjach. Jest to wielokrotnie skuteczniejsze niż klepnięcie w nos.
- Nie kładź się na ławkach, krzesłach ani innych podwyższeniach. Najwyższa ranga zawsze zajmuje najwyższe miejsce. Jeśli Twój pies kładzie się na kanapie pod nieobecność rodziny i wstaje natychmiast, gdy ktoś wchodzi, również okazuje wystarczający szacunek.
- Jeśli wchodzisz po schodach i zabierasz ze sobą psa, upewnij się, że wchodzisz pierwszy. Gdyby pies szedł pierwszy, byłby pierwszym, który czekałby na Ciebie na górze, pies "pomyślałby", że jest najwyższy, ponieważ jest dosłownie wysoko i przyjdziesz do niego z dosłownie niższą postawą. Pamiętaj, aby odwrócić sytuację.
- Jeśli zabierasz psa do sypialni, upewnij się, że nie leży na łóżku. Tylko wyższe rangi mogą leżeć w tym specjalnym miejscu. Osobiście nie jestem zwolenniczką "zabierania psa do łóżka". Dzieje się tak z różnych powodów, potwierdzenie pozycij w hierarchii, najniższa ranga jest na skraju stada, pies, który leży w sypialni, może trudniej wykonać swoje zadanie jako pies stróżujący (większość włamywaczy wchodzi od dółu) i jeśli psu przeszkadzają pchły, a jaja pcheł są w sypialni, nie pozbędziesz się ich tak łatwo.
- Nie pozwalaj psu na ciągłe sikanie. Gdy Twój pies załatwi swoje sprawy, nie ma już potrzeby siusiania. (lub pies musi być chory fizycznie, skonsultuj się z weterynarzem). Ciągłe oddawanie moczu może być oznaką dominacji.
- Nigdy nie pozwalaj psu wykazywać zachowań godowych na ludziach (nogi, plecy dzieci itp.) lub na innych przedmiotach (poduszki, koce itp.) Tylko osoby o najwyższej randze w stadzie mogą kojarzyć się.
Wychowanie jest koniecznością. Presja na właścicieli psów wzrosła w ostatnich latach i będzie rosła w nadchodzących latach. Najczęstsze problemy to bezpańskie psy, psia kupa, szczekające i gryzące psy. Pojawia się coraz więcej przepisów, takich jak obowiązek prowadzenia psa na smyczy, podatek od psów, często zbyt małe lub w ogóle nie ma obszarów bez smyczy. Psu odbiera się dużo swobody. Jednak wszystkie te środki nie rozwiązują pierwotnej przyczyny problemów. Oczywiście bezpańskie psy stanowią zagrożenie w ruchu drogowym, często ze śmiertelnym skutkiem dla psa i prawdopodobnie rannymi lub poważnie przestraszonymi ludźmi. Ponadto psy te mają szansę zdeponować swoje odchody w dowolnym miejscu. Pies może łatwo nauczyć się załatwiać się w określonym miejscu. Nie powinno to być na chodniku ani na środku trawnika, ale na wybiegu dla psów, w krzakach lub na samym skraju trawnika, jeśli nie ma innej opcji. To tylko kwestia zebrania jego sterty i umieszczenia jej tam, gdzie będzie mógł to zrobić w przyszłości. Następnym razem, gdy zostanie tam zabrany, wyczuje swój własny zapach, co zachęca go do zrobienia tego ponownie. Jeśli właściciel psa wyda mu komendę, np. "kupa" lub "w krzakach", uczy się również robić to na komendę, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jeśli po pewnym czasie (sześć tygodni) załatwianie się w krzakach stało się nawykiem, to również będzie szukał krzaków z własnej inicjatywy w dziwnym (ale bezpiecznym) środowisku. W międzyczasie, jeśli zna komendę "kupa", można pozwolić psu załatwić się w wyznaczonym miejscu, zanim zostanie dopuszczony do zabawy. Problemy szczekania i gryzienia są do rozwiązania, jeśli coś zostanie zrobione z przyczyną. Jeśli pies jest wychowywany jako mały człowiek, mogą pojawić się również duże problemy. Nie możemy prosić psa, aby stał się małym człowiekiem, aby nas zrozumieć, z drugiej strony człowiek może stać się małym psem. Nie oznacza to, że musisz zacząć chodzić na czterech nogach już teraz, ale że musisz zacząć myśleć bardziej uparcie. Jeśli traktujesz swojego psa tak, jak oczekuje od niego traktowania, przekonasz się, że szkolenie wcale nie jest takie trudne, a przyczynę wielu problemów można wyeliminować lub im zapobiec.
Chodzenie bez ciągnięcia to inne ćwiczenie. Ciągnięcie na smyczy jest zachowaniem dominującym: w końcu podążasz za psem i stoisz wtedy niżej w hierarchii. Powinieneś nauczyć szczeniaka wychodzić na spacer bez ciągnięcia: Ty określasz tempo i kierunek. Jeśli pies chce iść w prawo i ciągnie cię za sobą, idź w lewo; Jeśli pies chce skręcić za róg, idź prosto. Naucz psa, aby zwracał na Ciebie uwagę, a nie na odwrót. Bądź pierwszą osobą, która wyjdzie z domu.