JAK UCZĄ SIĘ PSY
Psy mogą być warunkowane na dwa sposoby, aby uczyć się nowych zachowań.
Poprzez mimowolne uczenie się: w tym przypadku pierwszy, neutralny bodziec jest powiązany z drugim bodźcem, dzięki czemu ostatecznie otrzymują tę samą wartość bodźca. Rosyjski badacz behawioralny Pavlov położył podwaliny pod tę metodę uczenia się.
Poprzez dobrowolne uczenie się: ten sposób uczenia się opiera się całkowicie na nagradzaniu pożądanych zachowań i karaniu niepożądanych zachowań. Amerykański psycholog Skinner położył podwaliny pod ten sposób uczenia się. Zakłada to, że zachowanie, w połączeniu z pozytywnymi uczuciami, będzie pojawiać się coraz częściej. Zachowanie, w połączeniu z negatywnymi uczuciami, będzie się pojawiać coraz rzadziej.
Mimowolne uczenie się.
Jeśli chcesz nauczyć psa siadać, słowo „siad” (pierwszy bodziec) nic dla niego nie znaczy, naprawdę nie rozumie, czego się od niego oczekuje.
Jeśli jednak powiesz „siad” i naciśniesz bezpośrednio na jego pośladki (drugi bodziec), pies po pewnym czasie zrozumie, jaka jest intencja. Pierwszy bodziec (słowo „siad”) ma taką samą wartość jak drugi bodziec, szturchnięcie.Badania wykazały, że ważne jest, aby bodziec 1 był podawany tuż przed bodźcem 2, w przeciwnym razie nie będzie działał prawidłowo. Po chwili powstaje trwała kombinacja i pies również siada na komendę „siad”. Pies to istota posiadająca przyzwyczajenia. Powtarzając pewne ćwiczenie w kółko, w końcu staje się ono automatyczne (przy codziennej praktyce, po około sześciu tygodniach) Kiedy nadchodzi czas, bez pomocy i nagrody, prawie automatycznie opada z nóg, aby usiąść na tyłku po komendzie „siad”.
Szturchnięcie w pupę jest często odbierane przez psa jako negatywne, obecnie uczymy psa ćwiczenia siedzenia w pozytywny sposób. Kiedy go uczymy, pozwalamy mu gonić za smakołykiem lub zabawką , tak aby usiadł.
Dobrowolna nauka.
Jeśli właściciel widzi, że pies planuje usiąść, szybko wydaje mu komendę „siad”, a jednocześnie, gdy jego tyłek dotyka ziemi, jest entuzjastycznie nagradzany zarówno smakołykiem, jak i głosem „dobry”. To daje mu przyjemne uczucie. Jeśli powtarza się to przez jakiś czas, właściciel może zacząć od komendy „siad”, ponieważ wie, że jest to teraz zabawne ćwiczenie i daje przyjemne uczucie. Zawsze nagradzaj zarówno głosem i smakołykiem, obydwie nagrody będą miały wtedy taką samą wartość.
Na początku (faza nauki) pies jest nagradzany za każdym razem po wykonaniu nowego ćwiczenia. Jeśli zawsze wykonuje ćwiczenie perfekcyjnie (faza mistrzostwa), z czasem będzie różnie nagradzany, aby utrzymać napięcie. Badania wykazały, że jeśli pies dobrze zna ćwiczenie, nagroda ma większą wartość, jeśli jest podawana raz na jakiś czas, a nie za każdym razem po wykonaniu zachowania. W praktyce pewne ćwiczenie uczy się z pomocą (gonienie za smakołykiem lub zabawką), a następnie następuje nagroda (przyjemne uczucie). Łącząc obie zasady uczenia się, pies uczy się jeszcze szybciej…..
Uwaga psa skierowana na właściciela jest oczywiście bardzo ważna, jeśli właściciel chce nauczyć go określonego ćwiczenia. Bez uwagi pies jest zajęty własnymi sprawami i właściciel nie może do niego dotrzec. Niepożądane zachowanie łączy się z nieprzyjemnym uczuciem, np. poprzez zaskoczenie go. Jeśli pies jest w pokoju i wyciąga roślinę z donicy, rzuć w niego czymś, co hałasuje, a zostanie zaskoczony (nieprzyjemne uczucie). Pies ma też wrażenie, że jest karany na miejscu przez samą roślinę. Jeśli ty, jako przywódca, potwierdzisz ten strach, pocieszając go, on wie na pewno, że jest to przerażająca roślina. Możesz potwierdzić ten strach, pocieszając go, ponieważ działa to na Twoją korzyść, chcesz powstrzymać psa przed takim zachowaniem. Czasami jedno przerażenie nie wystarczy, czasami trzeba je powtórzyć raz lub dwa razy, w zależności od motywacji psa i stopnia strachu, którego doświadcza. Jeśli od czasu do czasu odniesie sukces, będzie to robił nadal (wynagrodzenie zmienne).
Bardzo ważny jest moment nagrody i kary. Jeśli nagroda lub kara nadejdzie trochę za wcześnie lub za późno, niewłaściwe zachowanie zostanie wzmocnione. Nagroda i kara muszą nastąpić w ciągu pół sekundy od wykonania zachowania, a więc prawie w tym samym czasie. Podobnie jak w przypadku dobrowolnego uczenia się, silna nagroda działa lepiej niż słaba, a surowa kara (biorąc pod uwagę wrażliwość psa !!!) ma znacznie większy efekt niż łagodne „brzydko”.
Jak nigdy nie powinieneś karać………
Karz swojego psa tak mało, jak to możliwe, ale staraj się nagradzać go za pozytywne zachowanie……….
Jeśli jednak posunie się za daleko, nigdy nie powinieneś:
– Kontynuować karania, jeśli pies się podda.
– Karać później
– Karać psa w jego miejscu, to jego bezpieczne miejsce, w którym powinien czuć się komfortowo.
– Wysłać psa za karę do jego miejsca.
Kara powinna nastąpić, ale nie powinna powodować, że pies będzie się bał osoby, która go karze.
Pies może również sam nauczyć się zachowania, naśladując inne, zwykle wyższej rangi psy. Może to być zarówno negatywne, jak i pozytywne. Młode psy, które są wykorzystywane w stadzie owiec, wiele uczą się od już doświadczonych, starszych psów. Jedna negatywna forma występuje, gdy matka psa jest niespokojna lub zdenerwowana, a szczenięta przyjmują takie zachowanie. Powód aby nie używać do rozmnażania bojaźliwych psów.
Pies uczy się również poprzez transfer nastroju, pies zauważa podniecenie lub strach właściciela i przyjmuje jego nastrój (np. właściciel boi się jakiegoś psa, boi się burzy).
Ludzie wciąż badają zachowanie psów a w ostatnich latach badania rozwijają się w szybkim tempie, również pod względem zachowań związanych z uczeniem się.